Heart with teeth

PLAIN FAULT HAS BECOME INVISIBLE

Het was een excuus die ze liever niet gebruikte, maar het leek erop dat Rafe haar geloofde dus ze zou niet klagen. Ergens voelde ze zich nog schuldig, maar al snel werd dat vervangen door een vlaag van opluchting. Rafe leek het helemaal te geloven en door middel van onzekere reacties wist Haythel het nog genoeg aan te dikken om de leugen nog geloofwaardiger te maken. “Although, I’m pretty sure every dress on you looks like the most beautiful dress ever,” zei Rafe. Haythel grinnikte zachtjes en schudde haar hoofd. ”Cheesy bastard,” mompelde ze nog voordat ze zich weer op haar eigen kruk neerzette. Even ging haar blik naar haar bord. Ze wist dat ze nu wel de pannenkoek op moest eten omdat haar woorden anders al teniet werden gedaan. Ze wist nog een zucht te onderdrukken, waarna ze dan aan de pannenkoek begon. Na de eerste hap voelde ze al hoe haar maag tegen het eten begon te vechten. Alles in haar zei om te stoppen en een vlaag van misselijkheid voelde ze opkomen, maar gelukkig wist ze deze symptomen niet te laten zien. Om de aandacht van zichzelf af te houden begon ze over de trouwerij. Met een glimlachje vroeg ze Rafe wat er nog allemaal gebeurt moest worden en wat ze vandaag konden doen. Ze focuste zich dan ook veel liever op de leuke dingen dan op de vele problemen die er geheid nog aan zaten te komen. Ieder ander zou in zien dat het onbegonnen werk was en dat ze uiteindelijk toch echt de waarheid moest vertellen, maar Haythel probeerde die gedachte zo goed mogelijk te negeren. Ze kon de problemen wel oplossen als ze aan bod kwamen. Geen reden om je al zorgen te maken over iets wat nog niet was gebeurd.

Haythel volgde Rafe met haar ogen die zijn pannenkoek had opgegeten en nu de afwas in de vaatwasmachine begon in te laden. Haythel at vluchtig de pannenkoek op, wist te voorkomen dat het met dezelfde vaart er weer uit kwam en stond eveneens op. “We still got a lot to do, such as a wedding cake, deciding who we’ll invite,” somde Rafe op. Haythel knikte terwijl ze bij hem kwam staan en haar bord ook in de vaatwasmachine zette. Ze hoopte dat ze vandaag niet de taarten zouden gaan proeven. Ze wist niet of ze nog meer voedsel kon binnen houden. Ze keek op zodra Rafe zijn blik weer op haar richtte. “We can go shopping for a wedding dress for you, and a suit for me, if you’d like?” stelde hij voor. Haythel keek op van die woorden, maar glimlachte al snel. ”I’d like that,” reageerde ze. Normale bruidsparen zouden niet zo snel ervoor kiezen om de trouwjurk en pak tegelijk te kopen, god forbid dat de man ook maar een glimp zou opvangen van de jurk, maar het was vanaf het begin van hun relatie al duidelijk geweest dat ze niet je alledaagse koppel waren. Om die reden hadden ze er geen moeite mee om een traditie hier en daar te breken. Daarbij hoorde het kopen van de trouwjurk. Haythel vond het ook belangrijk wat Rafe van de jurk vond. Ze wist wel dat de man zo’n oogappeltje kon zijn om voor elke jurk wel te kwijlen die ze aan had, maar ze wou toch echts iets hebben wat speciaal was en waarvan ze beiden dachten dat het de perfect jurk was. Haythel kwam voor Rafe en legde haar armen opnieuw om zijn hals heen. ”But it seems like you need to chance your clothes before you can come shopping with me,” zei Haythel nu met een grijns en kon het niet laten om een hand uitdagend over zijn borst te laten gaan. Een beetje plagen in de ochtend kon geen kwaad toch? Zeker niet na de moeilijke sfeer waar ze net nog in hadden gezeten.

Nu dat ze hadden besloten om een bruidsjurk en trouwpak voor hen te scoren, voelde Haythel zich al wat beter in haar vel zitten en richtte zich al snel weer op Rafe. Met een grijns zei ze hem dat hij misschien nog wel van kleren moest wisselen wou hij met haar mee gaan. Ze kon daarbij niet laten om even haar hand te laten glijden over zijn ontblootte borst. Haar nagels gleden er op een gretige manier overheen. “Hmm,” humde Rafe terwijl Haythel de kippenvel op diens armen opmerkte. Ze grijnsde er wat meer door, maar uiteindelijk belandde een paar lippen terug op de hare. Nog vluchtig kon ze zijn kus beantwoordden voordat Rafe haar los liet. “Be right back,” sprak hij nog, voordat hij de keuken verliet. Met een kleine zucht keek Haythel hem na, voordat ze haar ogen even sloot. Ze voelde haar maag rommelen. Ze hoopte maar dat ze het eten binnen kon houden. In ieder geval tot aan de avond.

Haythel keek van de kledingzaak naar Rafe die mopperend achter het stuur zat. Het leek erop dat er geen vrij parkeerplekje voor hen over was. Rafe leek daar meer problemen mee te hebben dan Haythel.  “I reckon we’ll have to walk a little bit,” mompelde Rafe. Haythel grinnikte zachtjes en haalde haar schouders op. ”Some exersize would do us good,” plaagde ze hem gevolgd door een knipoog. Zelf had ze er dan ook geen problemen mee. De dure levensstijl van Rafe was eigenlijk nog ontzettend wennen voor haar. Ze had een groot gedeelte van haar leven op straat geleefd en had lang geen luxe gekend, nu leek het erop dat even lopen naar de winkel al te veel moeite was. Uiteindelijk werd de auto in een parkeerplaats geparkeerd. Voordat Haythel haar deur open kon doen deed Rafe deze al open. “Let’s go sweetheart,” zei Rafe nadat hij haar hand had vastgepakt en een vlinderkusje had gegeven. Haythel lachte zachtjes door het lieve gebaar. ”You’re such a sweetheart,” mompelde zachtjes, waarna ze Rafe volgde. Op weg naar de modezaak moest Haythel nog wat gemopper van haar fiancee aan horen, maar ze liet hem maar gaan. Ze wist ook dat Rafe nou eenmaal het beste van het beste was gewend en niet minder zou accepteren. Ze had het al lang op gegeven om hem wat perspectief aan te bieden en hem te overtuigen dat ze het echt heel goed hadden. Daarbij hield ze stiekem ook ontzettend van het rijke leven dat ze dankzij Rafe had gekregen.

Eenmaal de zaak binnen gestapt werd Rafe meteen begroet. Met een glimlach keek Haythel de man aan terwijl Rafe haar voorstelde. Haythel knikte even vriendelijk naar de man, waarna ze haar blik over de zaak liet gaan. Ze was hier nog niet eerder geweest, maar kon nu al raden dat de prijzen hier ontzettend hoog lagen. Het feit dat de prijzen niet te zien waren zei eigenlijk al genoeg.  “We’d like to take measurements, and try on some dresses and suits for our wedding,” hoorde ze Rafe zeggen. Haar blik ging daardoor terug naar de twee. Ze hoopte maar de men nog tijd had voor hen. Misschien hadden ze van tevoren moeten bellen, maar het leek erop dat het geen probleem was. De man knikte en haalde een catalogus tevoorschijn. Nieuwsgierig keek Haythel van de man naar de catalogus, ze voelde haar nieuwsgierigheid al prikkelen. “I will get someone that is qualified to take your measurements, one moment please,” sprak de man nog waarna hij verdween. Even keek Haythel hem na. Het was nog altijd wennen hoe plechtig men soms kon doen in de nabijheid van Rafe. Haar blik ging daardoor terug naar Rafe die inmiddels plaats had genomen op een bankje. Ze glimlachte en nam naast hem plaats. Met de catalogus op zijn schoot begon Rafe vragen te stellen over Haythel’s voorkeuren.  “Are you going white, or are you in for something more bold?” klonk het nieuwsgierig. Haythel grinnikte zachtjes. ”That’s basically asking me if I’m boring like everyone else or if I’m a bit more entertaining than the other brides,” reageerde ze met een grijns. Natuurlijk had ze er wel over nagedacht om een traditionele witte jurk te dragen of in ieder geval uit te proberen, en misschien zou ze er alsnog één aan proberen voor de zekerheid, maar ze had al snel het besluit genomen dat haar persoonlijkheid te extraordinair was voor een simpele witte jurk.  “And what color do you think I should wear,” ratelde Rafe verder terwijl de bladzijde van het boekje voorbij gleden. Haythel glimlachte lichtjes door het enthousiasme die nu ook doorscheen bij Rafe. Ze vond het een aandoenlijk gezicht, ook al zou ze dat niet snel zeggen. ”Well, I really like your white suit, but I don’t want it to seem that you’re wearing that same suit to our wedding,” gaf Haythel haar mening. Haar blik ging vervolgens naar de verschillende plaatjes in het boek. De trouwjurken waren voor het grootste gedeelte wit. ”They all seem way too innocent for me,” mompelde ze terwijl ze doorbladerde. Haar blik bleef hangen bij een trouwjurk die bedekt was in kanten bloemen boven op een beige lijfje. Het zeemeerminnen silhouet lieten perfect de contouren zien. (click ) ”I really like the shape of this one,” zei ze terwijl ze met haar vinger de jurk aan wees. Echter vond ze de beige ondertoon iets minder. Misschien kon ze een andere kleur daarvoor kiezen? Ze bladerde verder om uiteindelijk bij de categorie voor gekleurde jurken uit te komen. ”It can’t be too bright because then it’ll look like a prom dress, but it also can’t be pure whit because well – I’m not pure,” zei ze met een lichte grijns terwijl ze naar de verschillende kleuren keek. ”This light pink looks nice, but maybe a bit too cutesy,” mompelde ze, haar blik ging vervolgens naar twee andere jurken die licht blauw waren. ( click and click ) ”I like this colour.” Ze legde haar vinger bij de twee plaatjes terwijl haar blik naar Rafe ging. ”Then maybe you can wear a dark navy suit. Blue really makes your eyes pop,” stelde ze voor met een glimlachje. Ja ook zij was behoorlijk enthousiast.

PLAIN FAULT HAS BECOME INVISIBLE

Eenmaal in de modezaak werden de twee een catalogus overhandigd waar hun aandacht al snel naar ging. Net zoals Rafe was Haythel ook erg nieuwsgierig en enthousiast. Ze begon het boek door te bladeren terwijl ze hier en daar een jurk uit zocht die ze mooi vond. Jammer genoeg waren de jurken die ze leuk vond allemaal wit en wou ze zelf liever een gekleurde jurk. Wit paste niet bij haar. Al snel bladerde ze dan ook verder naar de gekleurde jurken, maar daar bleek het kiezen niet veel makkelijker te gaan. De kleuren waren meestal pastel en anderzijds leken ze net op een galajurk door de felle kleuren. De licht roze kleur sloeg ze meteen af omdat het veel te schattig naar haar smaak was. Uiteindelijk viel haar blik op een licht blauwe jurk. Het silhouet was niet iets wat haar aan stand, maar de kleur beviel haar op zich wel – voor al omdat het haar ook op een idee bracht voor Rafe’s trouwpak. Zo richtte ze zich op haar aanstaande en stelde ze voor dat ze voor blauw zouden gaan. De kleur liet Rafe’s jadekleurige ogen perfect uitkomen. Het leek er dan altijd op alsof zijn ogen nog groener waren. Het had iets adembenemends. “So that’s why you’re always staring at me when I’m wearing a navy suit, you can barely contain yourself,” plaagde Rafe haar grinnikend, waarna hij zoveelste kusje op de zijkant van haar hoofd belandde. Plagend gaf ze een stootje in zijn zij met haar elleboog. ”Shut up, you wish,” reageerde ze koppig met een grijns, ook al wisten ze beiden wel beter. Elke keer als Rafe dat pak aan had kon Haythel maar moeilijk van hem af blijven, toch zou ze dat niet snel toegeven. Daarvoor was ze simpelweg te koppig. “I like your ideas, but a navy suit is pretty boring for a groom though,” gaf Rafe zijn mening. Haythel week haar blik af naar het boek voor hen. ”Hmmm.. that’s true,” gaf ze toe. Ze voelde zich nu wel wat verloren aangezien ze niet wist wat ze anders moest kiezen qua kleur. Moest ze dan toch maar overwegen om een witte jurk te halen? Ze hield zich stil terwijl Rafe nu door het boek heen bladerde. Zwijgend gleed haar blik naar de verschillende pakken. Het viel haar op hoe hier het grootste gedeelte van de pakken zwart waren. Ook weer typisch. Uiteindelijk bleven ze op een pagina hangen. Haythel keek even van het boek naar Rafe en volgde daarna zijn blik naar het bordeauxrode pak. Ze glimlachte lichtjes terwijl ze haar hoofd iets meer op zijn schouder neer legde. Ze kon zich nu al inbeelden dat het pak hem geweldig zou staan. Maar wat voor jurk zou zij erbij moeten aantrekken? “What do you think about going red, the both of us? Warning everyone what a fierce couple we are that you shouldn’t mess with?” stelde Rafe voor. Haythel keek wat verrast op naar hem door het voorstel. Ze had er nog helemaal niet bij nagedacht om een rode jurk te dragen, maar al snel begon een brede glimlach rond haar lippen te sieren. ”That would be perfect,” reageerde ze enthousiast. Ze pakte een hand van hem vast. ”Red is fierce, sexy, dangerous, but still romantic,” ging ze verder. Even keek ze naar hun handen terwijl haar vingers zich langs de zijne heen vlochten, voordat haar blik terug naar Rafe ging. ”It’s perfect for us,” eindigde Haythel met een glimlachje, waarna ze haar lippen kort op die van Rafe drukte. Ze kon het niet helpen. Ze was enthousiast door het idee van hem en daarbij paste het ook nog eens echt perfect bij hun. Ze keek hem nog even met de glimlach aan, waarna ze zich weer op het boek richtte met nu de instelling om een mooie rode jurk te vinden. Echter bleek dit moeilijker dan gedacht. De enige rode jurken die erin stonden waren bestemd voor de bruismeisjes. Haythel hoopte maar dat er alsnog een rode jurk was in het assortiment die ze kon aan proberen en anderzijds dat er een optie was om er één te laten maken.

Haar aandacht ging voor nu naar de vrouw die bij hen kwam. De vrouw stelde zich voor, waarna ze hen vertelde dat zij degene zou zijn om de afmetingen af te nemen. Met een glimlach nam Haythel Rafe’s hand vast, waarna ze zichzelf overeind trok en de vrouw volgde. “You may start with my lovely fiancée,” sprak Rafe. Haythel keek van Rafe naar de vrouw die nu meetlintjes tevoorschijn haalde. Haythel kwam voor de vrouw staan en wachtte op instructies. “Would you give me a nice wide stance, and please stay nice and still honey,” zei de vrouw. Haythel knikte even, waarna ze de gevraagde houding aan nam. Even keek ze nog naar de vrouw die nu begon met de maten op te nemen, maar al snel ging haar blik naar Rafe die zich nu achter de vrouw bevond. De man begon gekke bekken te trekken elke keer als de vrouw net niet even keek. In het begin probeerde Haythel hem nog te negeren en haar lach in te houden, maar de gekke bekken in combinatie met de onwetendheid van de vrouw zorgde ervoor dat ze hier en daar toch moest lachen. Haythel sloeg een hand voor haar mond in een poging haar lach nog in te houden, maar daardoor kreeg ze een corrigerend tikje dat ze haar armen gespreid moest houden. Ook vond ze het moeilijk om een recht op te blijven staan terwijl ze neiging kreeg om in lachen uit te barsten en haar armen om haar buik te slaan. Uiteindelijk vond ze het ook wel genoeg. ”Stop it Rafe!” zei ze nu met een brede grijns terwijl ze haar lach nog altijd probeerde te onderdrukken. ”Or I’ll throw my Louboutin heels at you!” dreigde ze nu terwijl ze al een greep wou doen naar de signature zwarte hakken met rode zolen, maar kreeg daardoor enkel nog meer corrigerende tikjes en boze blikken toegeworpen van de vrouw. Uiteindelijk kwam de vrouw weer recht zodra ze alle afmetingen met wat gestoei had op geschreven. Nog even keek ze Haythel aan, waarna haar blik naar Rafe ging. Ze kwam voor hem staan. ”Please give me a nice wide stance as well, and stand still,” zei ze tegen Rafe en keek hem even waarschuwend aan, voordat ze begon met zijn afmetingen af te nemen. Nu het Rafe’s beurt was om stil te staan en niks te doen, besloot Haythel dat het haar beurt was om hem terug te pakken. Met een grijns rond haar lippen begon ze de vrouw op een satirische manier na te doen in de hoop Rafe aan het lachen te maken. Elke keer als de vrouw haar kant op keek, keek Haythel haar aan met een onschuldige blik, maar zodra de vrouw zich weer richtte op Rafe trok Haythel ook weer een gekke bek.

PLAIN FAULT HAS BECOME INVISIBLE

De kleur rood was nog niet bij Haythel opgekomen, maar zodra Rafe het als optie gaf werd ze meteen enthousiast. De kleur rood was perfect voor hen en meteen begon ze dan ook de punten op te noemen waarom het perfect voor hen was. Daarbij vond ze de kleur rood sowieso goed bij haarzelf passen door haar hellhound krachten en de kenmerkende rode irissen die ze kreeg op het moment dat haar hellhound instincten werden aangewakkerd, maar die reden liet ze maar wijselijk achterwegen.

Al snel werden ze opgehaald door de vrouw die hun afmetingen zou afnemen en Haythel was als eerste aan de beurt. Ze was van plan het serieus aan te pakken, maar Rafe leek andere ideeën te hebben. De man begon gekke bekken te trekken waardoor Haythel haar pose meerdere malen verloor en daardoor het werk van de vrouw onmogelijk maakte. Ze kreeg dan ook meerdere corrigerende tikken om haar terug in de goede houding te werken, maar Rafe maakte het haar ontzettend moeilijk. Uiteindelijk hield ze het ook niet meer en dreigde ze de man te raken met haar hak als hij niet uit keek. Natuurlijk luisterde hij niet. Gelukkig leek de vrouw klaar te zijn en kon Haythel zich eindelijk ontspannen. Grinnikend schudde Haythel haar hoofd, waarna haar blik terugging naar Rafe die nu in de stille pose ging staan. Meteen begon een vervaarlijke twinkeling in haar blauwe ogen te sieren. Pay back time. Op dezelfde manier als Rafe begon ze nu ook ervoor te zorgen dat ook hij het niet serieus kon nemen, waardoor de man ook moest lachen en uit de houding viel. Haythel lachte zachtjes zodra de vrouw zijn volledige nam uit sprak. Haythel schudde teleurgesteld haar hoofd alsof ze het met de uitbrander van de vrouw eens was. Rafe werd haast als een klein kind behandelt en Haythel vond het hilarisch. Rafe nam dan ook de perfect houding aan om over te komen als een klein onschuldig kind. Zijn blik werd echter al snel weer gericht op haar. Met een uitdagende grijns keek ze hem terug aan. “Just wait until we get home,” dreigde Rafe. Opnieuw grinnikte Haythel zachtjes terwijl ook Rafe weer een corrigerende tik kreeg. “Rafael!” waarschuwde de vrouw hem opnieuw. Haythel sloeg haar armen over elkaar. ”Yes, [i]Rafael[i], don’t be such a child and just stand still!” reageerde Haythel met een brede grijns alsof zij totaal onschuldig was. Onschuldig was ze zeker niet en ze ging dan ook ongestoord verder met haar pogingen om Rafe aan het lachen te maken, maar tot haar teleurstelling was de man haar uiteindelijk te slim af doordat hij zijn ogen sloot. Haythel grijnsde nog lichtjes, waarna ze haar hoofd schudde. Wat een kleuters waren ze ook.

Uiteindelijk was Rafe ook klaar en kwam hij weer op haar af. Ze kreeg een speels duwtje waardoor ze even opzij week en zachtjes grinnikte. “Do you want to go first? I bet you’ll take the longest,” grinnikte Rafe. ”Fine, fine,” gaf ze toe met een grijns, waarna haar blik naar de catalogus ging die Rafe erbij pakte. De desbetreffende jurk werd aangewezen en laten zien aan de vrouw. De vrouw knikte, waarna ze de jurk ging halen. Haythel kreeg een klein glimlachje rond haar lippen toen de jurk naar haar toe werd gebracht. Ze voelde het kriebelen in haar buik. Nu ze de jurk zou zag werd het allemaal een stuk echter. Alsof de trouwerij eerder nog een fantasie had geleken en nu langzamerhand realiteit begon te worden. Haar blik ging over de nauwkeurige details van het naaiwerk heen en ze voelde al enthousiasme om de jurk aan te proberen. “If you don’t get the zipper up, just give me a call,” klonk het naast haar. Haythel keek van de jurk terug naar Rafe en grijnsde lichtjes. ”That’s a pleasure you won’t have, yet,” plaagde ze hem en drukte een zacht kusje op zijn kaaklijn, waarna ze de jurk overpakte en de vrouw volgde naar het kledinghokje. Met behulp van de vrouw verwisselde ze haar kleren voor de jurk. De jurk zat als gegoten en accentueerde haar vormen perfect. Toch was ze er niet helemaal hoteldebotel van. Misschien was het omdat deze wit was of misschien wou ze toch iets meer drama in een jurk dan ze kon toegeven, maar er leek iets te ontbreken. Desondanks dat wou ze hem wel laten zien aan Rafe. Ze tilde de rok op en stapte het kledinghokje uit. Ze stapte op een klein verhoginkje die vergezeld werd met drie spiegels en liet de rok los. Ze bekeek zichzelf van de verschillende, waarna haar blik naar Rafe ging. ”What do you think?” vroeg ze met een klein glimlachje. Ondanks het gevoel dat dit niet dé jurk was, voelde ze het nog steeds kriebelen doordat ze nu toch echt in een trouwjurk stond.

PLAIN FAULT HAS BECOME INVISIBLE

Nadat de twee dan eindelijk zich hadden laten opmeten, werd de jurk voor Haythel opgehaald en was het aan haar om de jurk te passen. Ze voelde meteen kriebels in haar buik bij het zien van de jurk. Zodra ze eenmaal in de jurk voor de spiegel stond voelde ze die kriebels nog steeds, maar het enthousiasme nam af. De jurk stond haar goed en ze vond het silhouet nog steeds mooi, maar het leek haar nog iets te veilig voor een bruiloft. Daarbij zag ze deze jurk ook niet mooi in het rood. Misschien moest ze toch iets zonder patroontjes proberen. De flair van de rok vond ze wel wat hebben. Misschien was een typische baljurk een optie om aan te proberen. Voordat ze haar mening gaf, wou ze eerst zien wat Rafe ervan vond. Als de man deze jurk erg mooi vond zou ze hem misschien nog wel overwegen. Ze wou er immers ook mooi uit zien in zijn ogen. Rafe had zijn blik over haar heen laten gaan, maar zodra Haythel aan hem vroeg wat hij ervan vond, viel zijn blik terug op de hare. “Well, you look dashing as always,” complimenteerde Rafe haar. Haythel kreeg de neiging om met haar ogen te rollen, maar grijnsde enkel wat flauwtjes. Ze wachtte wel op de ‘echte’ feedback. “However, I do think the flowerlike pattern does radiate that cutesy vibe you did not like,” zei Rafe. Haythel knikte eens. Ze liet haar handen over de zijkanten van haar lichaam heen gaan. De bloemen waren mooi, maar namen net de edge af die Haythel juist zo leuk vond. Haar blik ging terug naar Rafe en ze merkte op hoe zijn blik bleef haken bij het topstuk van de jurk. “And this is just too revealing… I mean you can wear what you want but, yeah,” gaf Rafe toe terwijl hij zijn hand over het topstuk heen liet glijden. Haythel grinnikte zachtjes. ”We wouldn’t want anyone to get jealous now, do we?” plaagde ze hem met een klein grijnsje. Ze was het met Rafe eens. Zijzelf had ook weinig zin om op een andere manier dan bewonderd aangekeken te worden door het publiek. Enkel Rafe mocht haar bekijken met een blik vol lust, geen andere man mocht dat bij haar flikken. ”You go look for another dress, I’ll get out of this one,” stelde ze voor met een glimlachje, waarna ze terug het kledinghokje in stapte en zichzelf uit de jurk hees.

Met de hulp van de vrouw wist ze zichzelf uit de jurk te werken. In plaats van haar kleren terug aan te trekken, kreeg ze een badjas uitgereikt om die aan te trekken. Dan kon ze tenminste gemakkelijk van jurken wisselen en hoefde ze niet elke keer haar kleren uit en aan te trekken. Haythel zette zich neer op een stoel in het kledinghokje en begon met de vrouw te praten over de trouwjurk. Ze trok de satijnen badjas over haar schouders heen terwijl ze aan de vrouw probeerde uit te leggen wat voor visie ze had als het ging om de jurk. De vrouw wou vervolgens het kledinghokje weer uit stappen om op zoek te gaan naar nieuwe jurken, maar voordat ze ook maar de kans kreeg om het gordijn te openen werd het gordijn al geopend vanaf de andere kant. Haythel keek verbaasd op zodra ze Rafe opmerkte, maar al snel drong een scherpe geur haar neus binnen. Meteen week Haythel haar blik af terwijl haar ogen voor een seconde rood gloeide. Ze voelde hoe haar honger werd aangewakkerd. Het brandde in haar keel, waardoor haar mond zich iets opende. Ze probeerde te ademen via haar mond om te voorkomen dat ze de geur van bloed nogmaals rook. Even sloot ze haar ogen en probeerde ze de instincten het zwijgen op te leggen. Ze moest zich inhouden. “Ehm, do you mind getting me a band aid? I have a uh, paper cut,” klonk het. Haythel keek daardoor op. Het was Rafe’s bloed dat ze had geroken? Geen wonder dat het zo ontzettend heerlijk had geroken. Ze slikte eens en nam vervolgens een paar keer goed adem via haar mond om zichzelf tot rust te praten. Via haar ooghoeken zag ze hoe de vrouw met tegenzin toe gaf aan Rafe’s verzoek en het kledinghokje verliet. Haythel hoopte dat Rafe nu dan weer weg zou gaan, maar het leek erop dat hij andere plannen had. De man glipte het kledinghokje in. Haythel stond meteen op en zette een korte stap naar achteren. Verder kwam ze niet doordat het kledinghokje al zo klein was. Je kon er nauwelijks met twee mensen in staan. Even had ze Rafe aangekeken, maar al snel werd haar blik getrokken door de welbekende rode vloeistof dat uit de vingertoppen van Rafe sijpelde. “These catalogues are dangerous, I'm telling you,” sprak Rafe, maar de woorden drongen niet tot Haythel door. Gehypnotiseerd door het bloed behield ze haar blik op zijn vingers. Haar tong ging kort langs haar lippen heen. Ze probeerde zich met al haar macht in te houden. Toch kon ze zich er niet van weerhouden om even een adem te halen via haar neus en zo een flinke teug van die heerlijke geur te ruiken. Ze sloot haar ogen. De geur was ondragelijk. Ongemerkt hadden haar hellhound instincten haar denkvermogen al lang geblokkeerd. Voor een seconde wist ze zichzelf nog tegen te houden, voordat ze niks anders kon dan eraan toegeven. In een vlugge beweging greep ze Rafe vast. Ze hield met een hand Rafe’s gewonden hand vast en plantte de andere hand tegen zijn borst aan. Met de hand op zijn borst drukte hij hem tegen de muur van het kledinghokje aan en hield ze hem zo strak tegen de muur aan. Door haar hellhound instincten wist ze ook meer kracht uit te oefenen dan ze normaal kon. Haar aandacht bleef echter bij zijn gewonden hand. Zonder twijfel bracht ze de hand naar haar mond toe en nam ze de twee vingers in haar mond. Met genietend sloot ze haar ogen terwijl ze het bloed uit de kleine wondjes dronk. Echter waren de wondjes te klein om de honger in haar keel te stillen en al snel voelde ze de drang naar meer. Ze liet de hand los en legde haar andere hand in Rafe’s hals neer. Ze drukte haar lichaam tegen het zijne aan terwijl haar rode ogen vervaarlijk rood kleurde. Gelukkig kon Rafe daar niks van zien aangezien haar gezicht al richting zijn hals ging. Ze voelde haar tanden groeien. Haar ogen gleden over de huid heen van Rafe’s hals. Ze kon de aderen haast zien. Ze hoorde het bloed kloppen door de slagader. Ze opende haar mond. Haar adem blies zachtjes tegen zijn huid aan terwijl ze haar tanden in zijn hals wou zetten. Ze wou hem proeven. Ze wou meer van die heerlijke smaak. Toch twijfelde ze. Langzaam kon ze weer een greep houden op de realiteit en besefte ze wat ze aan het doen was. Doordat ze eerder die ochtend ook al had gegeten wist ze zichzelf sneller terug te trekken naar de realiteit. Opnieuw sloot ze haar ogen om haar hellhound instincten af te sluiten. Haar tanden veranderde weer terwijl haar ogen hun oorspronkelijke kleur ook weer kregen. Ze opende haar ogen weer en besefte dat ze het hier niet bij kon laten. Haar actie zou voor problemen zorgen als ze zich terug zou trekken en zou doen alsof er niks aan de hand was. Ze kon haar actie niet weg wuiven alsof het niks was geweest, daarvoor was Rafe al te veel betrokken geweest. Ze wist ook dat ze snel op een oplossing moest komen. Hoe langer ze zou wachten, hoe verdachter de situatie werd. Razendsnel dacht ze over een oplossing na, waarna ze uiteindelijk haar lippen verlangend in zijn hals plaatste. Ze moest zichzelf inhouden om niet alsnog in zijn hals te bijten en liet dan ook al haar tong verlangend over de huid heen glijden, maar wist zichzelf te beperken tot zuigzoentjes.

PLAIN FAULT HAS BECOME INVISIBLE

Zwijgend had Haythel naar het bloed gekeken dat langzaam uit Rafe’s vingertoppen sijpelde. Ze werd totaal in de ban getrokken van haar hellhound instincten. Rafe’s woorden kwamen al niet meer tot haar door. Ze had zijn hand vastgepakt en zoog het bloed uit de wonden. Voor een seconde was er een gevoel van genot en verlichting. Even werd de brandende honger in haar keel gestild en even leek ze weer tot rust te komen, maar dat duurde nog niet langer dan een paar seconden voordat ze zich besefte dat dit niet genoeg was. Ze wou meer, veel meer. Ze had nog niet eerder Rafe’s bloed geproefd en wist nu pas hoe lekker het smaakte. Misschien was het omdat ze verliefd op hem was dat hij daardoor extra lekker was. Veel dacht Haythel er niet over na. Eigenlijk dacht ze helemaal niet na. Met een klap zette ze Rafe tegen de muur aan en had geen aandacht voor de spiegel die daarbij kapot barstte. Ze liet zijn hand los en richtte zich op zijn hals. Ze wou haar vlijmscherpe tanden in zijn hals zette en het heerlijke bloed opnieuw proeven. Doordat ze al eerder had gegeten had ze geen behoefte om ook een hapje vlees te nemen. Ze wou enkel even nog een paar slokjes nemen van zijn slagader. Toch leek haar bewustzijn beetje bij beetje weer terug te komen. Misschien hadden de paar druppels bloed van zijn hand haar honger toch al genoeg gestild om haar helderder te laten nadenken. Ze besefte zich wat ze deed en dat ze haar hellhound instincten niet langer kon toelaten. Ze wist haar hellhound instincten te kalmeren waardoor haar tanden en ogen weer terug transformeerde naar hun oorspronkelijke staat. Ze besefte zich echter ook dat ze zich nu niet kon terugtrekken en niet kon doen alsof er niks aan de hand was. Zo snel mogelijk probeerde ze op een oplossing te komen om zichzelf uit deze situatie te werken zonder dat het zou opvallen. “Haythel… “ klonk het zachtjes, wat Haythel liet beseffen dat ze nu in actie moest komen. Meteen zette ze haar lippen in Rafe’s hals, precies daar waar Rafe het altijd het lekkerste vond. Ze voelde hoe zijn grip op haar heupen verstrakte terwijl een kreun zijn mond verliet. Haar tong gleed over zijn huid heen terwijl ze hier en daar een zuigzoen achter liet. Ze kon het niet laten om soms ook wat gretig zijn huid tussen haar lippen vast te pakken en zelfs haar tanden drukte zich soms verlangend in zijn huid. Ze kreeg haast weer de neiging om alsnog door te bijten, maar wist zichzelf nog altijd tegen te houden. Nu kwam Rafe ook in beweging en voelde ze hoe een warmte haar lichaam binnen drong door zijn hand die onder de badjas heen gleed en nu haar huid aanraakte. Een genietende rilling gleed over haar rug heen terwijl de honger werd vervangen door puur verlangen. Ze was al lang vergeten waar ze zich op het moment bevonden en dat er elk moment een vrouw binnen kon lopen. Haar hand gleed omhoog en greep zijn haren verlangend vast. Haar andere hand gleed omhoog via zijn zij naar zijn heup. Ze zou de hand al verlangend net boven de rand van zijn broek laten gaan toen er plots gekuch was te horen. De realiteit kwam met een klap terug. Ze staakte haar handelingen en keek langzaam op. Eerst ging haar blik naar Rafe die bleek was weg getrokken, waarna haar blik ging naar de vrouw die in de opening van het kledinghokje stond. Meteen trok Haythel zich los van Rafe en week haar blik af terwijl ze ook knalrood werd. Onschuldig legde ze haar handen achter haar rug, waarna ze even opzij keek naar Rafe. Ze kon het niet helpen om die toch lichtjes te grijnzen doordat ze de humor ook wel in zag van de situatie. Ze durfde verder echter geen reactie te geven en keek toe hoe de vrouw Rafe de pleisters overhandigde en hem vervolgens het kledinghokje uit joeg. “Teenage boys and their hormone problems,” sprak de vrouw bestraffend over Rafe. Haythel grinnikte zachtjes, zich beseffend dat Rafe de schuld kreeg van haar fout, maar knikte al snel om de o zo onschuldige houding tegenover de vrouw te behouden. ”It’s truly a problem. It seems like he’s uncapable to preserve himself for the wedding,” reageerde Haythel erop en hoopte ergens dat Rafe het nog kon horen.

Al snel werd de aandacht weer gericht op de echte reden waarom ze in het kledinghokje was namelijk een trouwjurk passen. De vrouw was teruggekomen met een bordeauxrode jurk. Het was een prachtige kleur, maar Haythel vond hem toch iets te saai. Ze was geen fan van kant of van te veel bling, maar misschien zou hier toch een band met wat diamanten of parels rond het middel moeten worden vastgebonden om het nog iets interessanter te maken. Desondanks dat trok ze wel de jurk aan aangezien de kleur en de vorm verder perfect waren in haar ogen. Zodra ze de jurk eenmaal aan had stapte ze weer het kledinghokje uit om plaats te nemen op het verhoginkje bij de spiegels. Met een glimlach keek ze naar haar reflectie. Ze draaide met haar rug naar de spiegels toe en kon zo de achterkant van de rug zien die iets bloter was dan de vorige jurk, maar dat zou geen probleem zijn toch? Ze richtte zich bij die gedachte op Rafe. ”What do you think?” vroeg ze met een glimlach.

{OOC: Jurk click and click

PLAIN FAULT HAS BECOME INVISIBLE

Geschrokken had ze zich teruggetrokken van Rafe en keek ze met een onschuldig blikje van Rafe naar de vrouw. In eerste instantie had Haythel Rafe zo toegetakeld omdat ze honger had gekregen door het wondje aan zijn vingertoppen, maar uiteindelijk wist ze die honger te veranderen in lust. En nog altijd verlangde ze naar haar aanstaande. Dat moest nog maar even wachten. Gelukkig leek het erop dat ze verder niet in de problemen raakte. De vrouw bonjourde Rafe weg en mopperde vervolgens verder of hoe hormonaal de jeugd van tegenwoordig wel niet was. Haythel moest erdoor grinniken, maar ging er niet tegen in. Ze haalde liever nog even een witvoetje bij de vrouw en ging er daarop vrolijk in mee. Met haar scherpe gehoor wist ze een verontwaardigde reactie van Rafe op te vangen die kennelijk nog in de buurt van het kledinghokje stond. Iets wat haar enkel breder deed grijnzen. Ze was hem dan ook enkel aan het plagen. “He really needs someone to tame him, I hope you are capable of that,” vervolgde de vrouw. Haythel knikte eens terwijl de vrouw de jurk uit de hoes haalde. ”I’ll try my very best,” sprak Haythel, alsof het serieuste zaak van de wereld was, waarna ze zich dan echt op de jurk concentreerde. De jurk vond ze zelf prachtig en zodra ze hem eenmaal aan had bleek dat deze ook nog perfect op maat was voor haar. Even bekeek ze zichzelf in de kapotte spiegel van het kledinghokje, voordat ze zich besefte dat ze deze jurk toch echt wel aan Rafe wou laten zien en het kledinghokje uit liep.

Ze keek hem met een ietwat uitdagende grijns aan, ook door hoe ze hem eerder had geplaagd, waarna ze plaats nam op het verhoginkje. Aangezien deze spiegels niet hadden geleden onder haar bovennatuurlijke kracht kon ze zich hier een stuk beter in bekijken. Ze voelde haar lange haren over de ontblootte rug glijden, maar zodra ze het bekeek vond ze het mee vallen. Men zou het wel zien, maar het was niet al te opvallend en als Rafe er echt een probleem mee zou hebben zou ze haar haar wel los dragen met een dikke sluier er overheen. Rafe kwam bij haar staan, maar het duurde even voordat hij zijn mening gaf. Haythel’s blik ging daardoor even naar hem. De man ging op zijn tenen staan en legde een hand op haar schouder. “Look at my neck… who was incapable of preserving themselves again?” sprak Rafe in haar oor. Haythel keek van hem naar zijn ne ken grinnikte zachtjes. ”It suits you well,” sprak ze zachtjes. Ze liet haar vingers kort langs de gevoelige huid op zijn hals gaan. ”And that while you weren’t even wearing a navy-blue suit yet,” ging ze verder en keek hem met een kleine grijns aan. Nee ze ging haar verontschuldigingen zeker niet aanbieden. Ze gaf hem nog een plagende knipoog, waarna ze hem vroeg wat hij van de jurk vond.

Haar blik ging terug naar haar reflectie in de spiegel terwijl Rafe de jurk nu ook bekeek. “I think this suits you more,” gaf hij zijn mening, waarna een hand op haar ontblootte rug terecht kwam. Haythel knikte even instemmen en grijnsde wat onschuldig zodra hij zijn hand op haar rug legde. Er kwam echter geen opmerking over. Zou hij het toch niet erg vinden? “It really captures your beauty, and I think the color is perfect,” vervolgde Rafe. Haythel gaf opnieuw een knikje. ”I think it’ll suit perfect with the suit you mentioned earlier.” Haar handen gleden over de stof van de jurk heen. Ze keek op zodra Rafe haar met een bedenkelijke blik aankeek. “But it is a simple design though, do you fancy that?” vroeg Rafe vervolgens. ”Hmmm,” humde Haythel bedenkelijk. Ze bekeek zichzelf weer in spiegel en bleef even stil. ”I usually like some sort of bling on me,” mompelde ze. Ze liet haar vingers over haar heupen heen gaan om te proberen in te beelden hoe een riem erom heen zou staan. ”But I would also be wearing jewelry, make up and maybe a veil and that should also give the whole outfit a bit more shine. I don’t want it to be too busy with diamonds or something,” gaf ze haar mening. Ze richtte haar blik daarna op Rafe. ”What do you think?” Haar blik ging even langs de man heen naar het bankje waar hij net op had gezeten en waar de catalogus op lag. ”Did you find anything else in the catalog?” vroeg ze zodra ze opmerkte dat de catalogus nog open lag.