Amnesia

I BUILD UP THE TRUTH WITHOUT LOGIC

Seji had onrustig geslapen. Misschien was het een van zijn kattentrekjes die ervoor zorgde, katten sliepen immers ook niet een hele nacht door en waren juist actief in de nacht – of misschien was het van de frustratie doordat hij nog steeds geen uitleg had gehad op zijn vragen. Seji begreep dan ook niet waarom Rafe in hemelsnaam naar hem toe was gegaan om hem vervolgens enkel vaag uit te leggen wat er aan de hand was en daarna in slaap te vallen. Wat dacht Rafe er in hemelsnaam mee te bereiken? Of was het misschien gewoon zijn doel om Seji zoveel te irriteren en treiteren met het uitstellen van een goede uitleg. Het zou niet de eerste keer zijn. Als Rafe op deze manier verder ging zou het echter zo maar weer kunnen dat Seji weer overweldigd werd door de frustratie en weer eindigde als kat. Beiden wisten ze niet hoe groot die kans was.

Zijn oren flikkerde zodra hij een klik hoorde. Langzaam opende hij zijn ogen en hoorde hij hoe iemand de kamer liep. Aan de voetstappen te horen was diegene nogal instabiel en het duurde ook niet lang of de persoon verplaatste zich naar de wc om vervolgens voedsel er uit te gooien. Seji hoefde niet om te kijken om te weten wie het was. Even sloot hij zijn ogen weer. Hij trok het dekbed verder over zich heen en krulde zich op net zoals een kat dat zou doen. Zijn staart legde zich om hem heen. Even kreeg hij de neiging om weer een poging te doen om in slaap te komen, om Rafe totaal te negeren en even van de aardbodem te verdwijnen. Hij had totaal geen zin om weer met de man te praten. Ten eerste vertrouwde hij Rafe nog steeds niet om dichtbij hem te komen door het whisky glas wat eerder naar hem toe was gesmeten, ten tweede zou Rafe hem toch waarschijnlijk enkel treiteren en irriteren met het achterhouden van informatie en ten derde leek Rafe nog geen zak te geven om Seji of de boodschap die Haythel had gezegd in Rafe’s droom. Seji omklemde de rand van het dekbed wat steviger. Hij zou zijn nagels er nog net niet doorheen steken van frustratie. Uiteindelijk slaakte hij een zucht en trok hij het dekbed van zich af. Een vlaag van kou gleed over hem heen waardoor hij zich snel even uitrekte en zijn lichaam uitschudde. Hij had nog steeds dezelfde kleren aan als gisteren en deed ook geen moeite om deze te veranderen. Hij keek op zodra hij de deur van de badkamer weer open hoorde gaan. Hij draaide zich om en ontdekte daar inderdaad Rafe. Met een neutrale blik keek hij de man aan. ”Goodmorning,” begroette hij de man. Hij sloeg vervolgens zijn armen over elkaar. ”Let me guess, you don’t remember anything from yesterday,” gokte Seji terwijl er nu een scherpe blik in zijn blauwe ogen verscheen.

I BUILD UP THE TRUTH WITHOUT LOGIC

Ergens wou Seji Rafe niet meer confronteren met de avond ervoor. Het liefste wou hij gewoon alles vergeten en doen alsof er niks was gebeurd, maar hij wist ook als geen ander dat zijn aard te nieuwsgierig was om dat voor elkaar te boxen. Op dit soort momenten kon hij zichzelf dan ook wel vervloeken. Als hij nou gewoon alles kon vergeten, dat het hem allemaal niks uitmaakte en dat het hem niet deerde wat Rafe nou wist of niet, dan was zijn leven toch zoveel makkelijker. Dan zou hij misschien een stuk rustiger zijn en minder snel gefrustreerd raken. Jammer genoeg was dat niet de realiteit. De realiteit was dat hij een ontzettend nieuwsgierig jong was van vijftien jaar oud en dat hij opgescheept zat met een man die alleen antwoorden gaf met zo weinig informatie mogelijk. En aangezien Seji zo snel niet een nieuwe mentor kon vinden, moest hij de realiteit maar onder ogen komen en het aanvaarden.
Zodra Rafe in de deuropening verscheen gaf hij hem enkel een korte begroeting voordat hij ter zake kwam. De man zocht in zijn koffer naar iets, wat wist Seji niet, maar staakte zijn handeling even om zijn blik te richten op Seji. Het zou Seji niks verbazen als de man hem enkel een stomme opmerking zou geven om vervolgens zijn zoektocht door te zetten, maar in plaats daarvan gaf Rafe zowaar antwoord op Seji’s vraag. “You turned into a cat yesterday for some fucking reason, and we had some encounter with Jeremy,” sprak Rafe. Seji had zijn armen over elkaar geslagen en trok nu een wenkbrauw op. Dus Rafe herinnerde zich nog wel iets. Het leek er echter op dat zijn geest niet helemaal helder was aangezien hij het nu over Jeremy had terwijl hij het eerder over een Jackie had gehad. “If there’s something else, I don’t remember shit,” gaf Rafe nu toe. Seji slaakte een zachte zucht en week zijn blik even af. Het leek erop dat hij de man dus inderdaad moest bijpraten met de overige zaken die de voorgaande avond hadden plaats gevonden, maar zou Rafe zich dan nog wel de droom herinneren? Seji hoopte het heilig. “Did you bring some painkillers?” vroeg Rafe vervolgens. Seji keek hem terug aan met een bedenkelijke blik, maar schudde zijn hoofd als antwoord. ”Next time you should really drink some milk if you feel a hairball coming, it helps a lot,” gaf Seji nu als tip, er van uitgaand dat de paracetamol bedoeld was om een van streken maag tegen te gaan. Seji dacht dan ook dat wat mensen ‘kotsen’ noemde hetzelfde was als een haarbal. Mensen gebruikten enkel een andere term. Lang bleef Seji niet bij het onderwerp hangen aangezien hij niet wou afhaken van het voorgaande onderwerp.
”Yesterday you had a dream about my mom. You said she told you to find Jackie and that he could help us. Can you remember any of that?” sprak Seji nu en hoopte heilig dat Rafe zich ook maar iets kon herinneren van die droom, aangezien het erop leek dat het belangrijk was. Zijn moeder zou hen toch niet zomaar zoiets opdragen leek hem.

I BUILD UP THE TRUTH WITHOUT LOGIC

De geluiden die vanuit de badkamer te horen waren zeiden al genoeg, tenminste voor Seji. Hij had het kokhalzen zelf vaak genoeg mee gemaakt en wist dan ook precies wat het betekende: haarbal. Aangezien Seji nog altijd de neiging had om zichzelf schoon te maken op de manier zoals een kat dat deed, kwam het vaak genoeg voor dat er zich stoffen bevonden in zijn lichaam die zijn maag niet kon verteren. Seji probeerde het zichzelf dan ook af te leren, maar het was nou eenmaal een instinct, een instinct die hij moeilijk tegen kon gaan – zeker als hij onder stress stond of gefrustreerd was, wat bij Rafe vaak gebeurde. Meestal likte Seji dan zachtjes aan zijn hand en kon hij zichzelf op deze manier tot rust brengen. Jammer genoeg was dit meestal maar van korte duur en waren de gevolgen ervan niet altijd prettig. Een daarvan waren dus de haarballen. Zelf was hij erachter gekomen dat als je melk dronk nadat je jezelf had schoon gemaakt, dat het al ontzettend hielp. Rafe leek daar echter niks vanaf te weten en daarom besloot hij de man maar de tip te geven, misschien had hij er iets aan de volgende keer dat hij weer boven de wc moest hangen. Rafe keek hem verbaasd en verward aan. Seji hield zijn hoofd iets schuin en keek Rafe vragend aan. Het kon toch niet zo zijn dat zijn tip voor zo’n doorbraak zorgde in Rafe’s probleem dat hij er zo verward over was? Een stilte viel. Seji kreeg de neiging om te vragen wat er was, maar Rafe leek daar zelf ook niet zeker van te zijn. Seji hield zich daarom stil totdat Rafe dan ontdooide uit zijn houding en abrupt zijn hoofd een beetje bewoog. “That wasn’t-” begon Rafe vervolgens en schudde zijn hoofd. Seji keek hem nog altijd wat verbaasd en afwachtend aan. Zijn staart sloeg eens ongeduldig heen en weer. “That wasn’t a hairbal… ” eindigde Rafe zijn zin. Seji keek hem daardoor echt niet minder verbaasd aan. Zoals altijd wist Rafe weer precies hoe hij ervoor kon zorgen dat Seji nog meer vragen dan voorheen. Met een bedenkelijke blik keek hij de man aan. ”Then what was it?” vroeg Seji nu dan ook, niet wetend wat anders dat geluid had kunnen veroorzaken. Echter leek het erop dat Rafe geen behoefte had om antwoord te geven en ging hij ongestoord verder met het doorzoeken van zijn koffer.

Seji besloot om die reden zich maar te focussen op datgene wat veel belangrijker, namelijk de nacht ervoor. Seji had al verwacht dat Rafe zich er niks meer van zou herinneren, maar kennelijk herinnerde hij zich alleen nog de dag ervoor, de nacht leek voor hem een zwart gat te zijn, terwijl dat juist het belangrijkste was. Natuurlijk was het hele transformeren in een kat ook belangrijk, vooral omdat Seji zelf nog niet wist waar het vandaan kwam, hoe het gebeurde en hoe hij het zelf onder controle kon krijgen, maar dat was toch een zorg voor later. Zijn aandacht lag vooral bij de droom die Rafe had. Hij zou hebben gedroomd over Seji’s moeder die had gezegd dat ze Jackie moesten opzoeken, maar meer dan dat had Seji niet uit de dronken man gekregen. Nu leek de man iets meer voor rede vatbaar te zijn, dus hoopte Seji dat de man nu wat meer kon uitleggen. Hij hielp hem een handje door in het kort uit te leggen wat Rafe de avond ervoor tegen hem had gezegd, hopend dat de man het zich zo herinneren en daarbij ook de overige details. Rafe keek hem moeilijk aan. Was het omdat hij nadacht over de droom waar Seji het over had of speelde er iets anders? “I dreamt about Hay Da-, eh… thel?” sprak Rafe, ook al struikelde hij over zijn woorden. Seji ging ervan uit dat het door de alcohol in zijn bloed kwam en reageerde er niet op. Hij knikte enkel even. Hij hoopte dat de man nu zou gaan nadenken over de droom en hem meer antwoorden kon aanbieden. “Jackie is just Jeremy,” zei Rafe echter. Seji slaakte een zucht en schudde zijn hoofd. ”Yesterday you made it sound like they were two different persons,” drong Seji aan. Nee hij zou Rafe’s woorden niet zomaar voor lief aannemen, zeker niet omdat hij door had dat Rafe het zich ook niet goed leek te herinneren. “Can’t remember about Hay though… ” hoorde hij de man mompelen. Het was waarschijnlijk niet voor Seji’s oren bestemd, maar dankzij katten gehoor kon hij de woorden toch opvangen. ”Could you please stop calling her Hay,” reageerde Seji. Hij hield er niet van dat Rafe zijn moeder maar Hay bleef noemen, alsof ze zulke goede vrienden waren geweest. Hij begreep dan ook niet waarom hij dat deed. Voor zover Seji wist kenden ze elkaar nauwelijks. “That was probably some drunk bullshit I told you Seji,” concludeerde Rafe uiteindelijk.

Seji slaakte een diepe zucht en liet een hand door zijn blonde haren gaan. Even week hij zijn blik af en overwoog hij om het gewoon te laten, om het hele onderwerp links te laten liggen en te doen alsof het inderdaad alleen maar dronkenspraak was geweest, maar Seji wist dat dat niet klopte. Hij richtte zijn blik terug op Rafe die nu verschillende kastjes open trok en waarschijnlijk nog steeds op zoek was naar paracetemols. Hij moest toch echt eens melk proberen. Seji schudde kort zijn hoofd om zijn focus bij het onderwerp te houden. ”No it wasn’t drunk bullshit,” reageerde Seji nu dan ook. Hij probeerde Rafe doordringend aan te kijken. ”I saw my mother as well. She showed up in a reflection on the glass. She tried to tell me something, but I couldn’t hear her,” legde Seji nu uit. Hij zette een paar stappen in Rafe’s richting. ”I’m certain that my mother tried to tell you something in your dream, please try to remember what she told you,” drong Seji nu aan.

I BUILD UP THE TRUTH WITHOUT LOGIC

Opnieuw had Rafe Haythel Hay genoemd en opnieuw begreep Seji niet waarom. De nacht ervoor had Rafe het ook al zo vaak gezegd, maar toen was Seji ervanuit gegaan dat het enkel dronk gebrabbel was geweest en dat Rafe simpelweg te dronken was geweest om de naam af te maken. Nu begon het er echter op te lijken dat dat niet het geval was. Het begon haast als een koosnaampje te klinken en waarom zou Rafe Haythel een koosnaampje geven? De twee hadden elkaar nauwelijks gekend en naar Seji’s weten hadden ze elkaar ook pas ontmoet op de avond dat Seji een eind aan haar leven had gemaakt. Het was nou niet echt een situatie geweest om een koosnaampje voor te vinden. Daarbij hield Seji er ook niet van dat Rafe haar zo noemde. Het zorgde ervoor dat het leek alsof Haythel een of ander onschuldig meisje was geweest, terwijl Seji haar nog altijd verantwoordelijk hield voor veel problemen die hem tot de dag van vandaag nog dwars zaten. Hij had misschien een einde aan haar gemaakt, maar haar verkeerde opvoeding zou hem altijd blijven achtervolgen. Seji leek echter niet de enige te zijn die ervan op keek dat Rafe Haythel Hay had genoemd. Beduusd en geschrokken keek Rafe hem aan. Seji fronste daarom wat meer, maar uiteindelijk ging Rafe er zonder protest in mee. Het was bijzonder voor Rafe om ergens in mee te gaan, in plaats van veel gas terug te geven en er alles aan doen om juist niet mee te gaan in de voorkeuren van iemand anders. Seji keek hem daardoor nog even fronsend aan, waarna hij het maar besloot te laten. Waarom zou hij nog verontwaardigd reageren als meneer eindelijk eens iets deed wat hem aan stond?

Seji richtte zijn aandacht terug op het belangrijke onderwerp en probeerde Rafe er opnieuw van te overtuigen dat Rafe’s worden van gisteren niet zomaar dronkenmanspraat was geweest. Seji gaf nu dan ook aan dat ook hij zijn moeder had gezien en dat Rafe woorden had gezegd die hem aan het denken hadden gemaakt. Hij hoopte dat Rafe nu misschien iets meer kon herinneren van de nacht ervoor en vooral van de droom. De man zuchtte en legde zijn hoofd tegen de muur aan. Even keek hij hem nog aan, waarna Rafe zijn ogen sloot. Seji hield zich stil en hoopte maar dat Rafe nu de moeite nam om te proberen te herinneren wat er was gebeurd. “Didn’t I tell you everything when I was drunk yesterday? or this night… ” zuchtte Rafe. Seji schudde zijn hoofd en sloeg zijn armen over elkaar. ”Of course you didn’t. You never do,” reageerde hij erop met een wat snijdende toon in zijn woorden. Immers had Rafe het vaak genoeg voor elkaar gekregen dat Seji zich ontzettend irriteerde en frustreerde doordat Rafe niet alles uitlegde. Nu bleek dat de man dat opnieuw voor elkaar had gekregen, maar nu had hij enkel deels onbewust gedaan. “And didn’t you like hate Hay,” vervolgde Rafe. Seji’s blik verscherpte zodra hij hoorde hoe Rafe Haythel opnieuw Hay noemde. De man zag de fout ook in en verbeterde zichzelf snel. Seji zuchtte zacht. ”I do,” gaf hij toe. Natuurlijk haatte hij zijn moeder en dat zou ook zeker niet zomaar overgaan, maar dat betekende niet dat hij meteen alles afschreef wat met zijn moeder te maken had. Immers had Seji nog genoeg onbeantwoorde vragen waarvan hij wist dat alleen zijn moeder die kon beantwoorden. Zoals, wie was zijn vader in hemelsnaam? Altijd had Haythel daar mysterieus over gedaan en nooit had hij een goed antwoord gekregen, en wat nou als Haythel dat nu probeerde te vertellen? “Why would you trust what she tries to tell us if you hate her, I doubt you would trust her if you hate her,” sprak Rafe nu verder. Seji begreep waar hij op doelde, maar schudde toch zijn hoofd. Rafe richtte zijn blik op het plafond terwijl hij zijn armen eveneens over elkaar heen sloeg. “She might be withholding parts of the truth from us… I sure as hell don’t trust her,” zei Rafe nu. Opvallende worden die Seji opnieuw lieten denken alsof Rafe Haythel langer had gekend dat Seji dacht. Ergens wou Seji er dan ook naar vragen, maar dan wist hij zeker dat ze van onderwerp zouden veranderen. Seji besloot daarom de nieuwsgierigheid naar die vragen achterwege te houden. ”I don’t trust her either, but she’s the only person who can answer some of the many questions I have,” verklaarde Seji nu. Hij zag al wel in dat Rafe er totaal geen vertrouwen in leek te hebben, maar toch probeerde hij het nog. ”For example, I don’t know who my real father is. She just kept giving weird answers that kept differing. What if she visited us to finally explain it?” vervolgde Seji. Hij begreep echter ook dat zijn redenering niet helemaal klopte. Waarom zou Haythel immers contact opnemen met Rafe als ze Seji iets wou uitleggen, maar Seji liet dat links liggen. Hij wou antwoorden hebben.

”You need to find Jackie,” klonk het plots naast hun. Seji schrok op van de plotselinge verschijning en zijn oren schoten schuw naar achteren bij het horen van de bekende stem. Hij zette een vluchtige stap naar achteren terwijl zijn ogen schoten naar de verschijning van zijn moeder. Daar stond ze weer. Het was overduidelijk dat ze hier niet stond in levende lijven, maar ze was zeker wel aanwezig. Opvallend genoeg richtte ze zich niet op Seji, nee, ze richtte zich meteen op Rafe. ”You need to find Jackie. He’s not Jeremy, he’s an arch angel, he can help you with getting rid of Jeremy and finding a safe place,” sprak Haythel. Haar stem klonk hol en hier en daar leek haar stem weg te vallen, maar gelukkig wist ze haar uitleg duidelijk genoeg te geven, of dat hoopte ze.

I BUILD UP THE TRUTH WITHOUT LOGIC

Rafe had gelijk dat Seji zijn moeder niet vertrouwde en dat hij nog altijd een doorgronde haat tegenover de vrouw voelde, maar desondanks dat wou hij haar wel een kans geven. Ze bezat immers antwoorden op vragen die hem nog steeds bezighielden. Hij wist dan ook dat zij de enige was die antwoorden kon geven op die vragen. Hij probeerde Rafe daarmee te overtuigen en voegde een voorbeeld eraan toe over Seji’s echte vader. Nooit had hij een duidelijk antwoord gekregen op die vraag. Zijn moeder had altijd het onderwerp proberen te ontwijken of ze gaf simpelweg geen antwoord. Nog altijd zat het Seji enorm dwars. Hij wou weten of hij nog ergens een vader had in deze wereld of in ieder geval wie het was geweest als de man al het loodje had gelegd. Rafe leek echter niet blijer te worden van dat voorbeeld. Seji merkte op hoe de man zijn vuisten balden, alsof hij boos was. Seji fronste lichtjes. “I’m pretty sure that she never told you because you were a stupid accident from a one night stand she had,” sprak Rafe toen. Seji keek op van die woorden. Niet begrijpend keek hij de man aan. ”What makes you think that? It could’ve been, but there’s no proof that that’s the case,” reageerde Seji. Door Rafe’s woorden zou je haast gaan denken dat Rafe veel meer wist dan hij losliet. “You’ll probably never meet your father, if that’s what you long for,” vervolgde Rafe dan ook. Seji bleef hem fronzend aankijken. ”I’d still like to get the opportunity to try,” reageerde Seji enkel. Rafe’s houding tegenover de potentiele optie was merkwaardig. Het leek erop alsof de man geïrriteerd, haast boos, werd door het praten over Seji’s echte vader. En wat voor reden zou Rafe daarvoor hebben? Gunde hij het Seji simpelweg niet? Of lag er iets anders op de loer?

De plotselinge verschijning van Haythel liet hen beiden schrikken. Echter voelde Seji al snel weer de nieuwsgierigheid branden terwijl Rafe enkel bozer leek te worden. “Pretty sure you’d lead us straight into a trap, as a way of taking your revenge, giving Jeremy what he wants,” sneerde Rafe dan ook tegen Haythel. Seji keek van zijn moeder naar Rafe. Het leek hem nu meer dan overduidelijk dat Rafe zeker meer wist van Haythel dan hij eigenlijk liet merken. Seji snapte nog niet hoe of wat, maar het was hem duidelijk dat er iets diepers lag dan dat Rafe Haythel enkel kende als Seji’s moeder. Seji wou het weten, maar hij wist ook dat dit niet het moment was om het te vragen. Haythel’s blik bleef bij Rafe. Hij probeerde de man diep in zijn ogen aan te kijken. ”As arch angel, Jackie is capable of teleporting you two away from this place. He can take you somewhere safe where you can start a new life without any fear,” legde Haythel verder uit. Ze wist dat het moeilijk zou zijn om Rafe over te halen, maar misschien was het al genoeg om enkel Seji te overtuigen. Ze richtte haar blik dan ook even op haar zoon. Het deed haar genoeg om te zien hoeveel hij al was gegroeid, maar ze hield haar eigen gevoelens achterwege. Haar eerste prioriteit was om Seji en zijn vader in veiligheid te brengen. Ze richtte haar blik terug op Rafe. ”I know you don’t want to believe me, but I only care for Seji’s and your safety. Please, I don’t want you to get hurt,” voegde ze er smekend aan toe, wetend dat haar tijd om nog contact te houden met de twee gelimiteerd was en ze elk moment weer kon verdwijnen.

I BUILD UP THE TRUTH WITHOUT LOGIC

Rafe leek Seji’s beredenering nogal onzin te vinden. Seji vroeg zich af waarom Rafe er zo op tegen leek te zijn en zo negatief was. Het was misschien waar dat zijn moeder vaak de waarheid achterhield en soms niet te vertrouwen was daardoor, maar het was niet alsof iemand anders de vragen voor hem kon beantwoorden. Haythel was de enige die wist wie zijn vader was en ook de enige die wist wat er met hem was gebeurd. Dus natuurlijk wou Seji de antwoorden hebben of in ieder geval met haar erover praten. Misschien zou hij niet een antwoord krijgen, maar misschien zou hij al wel genoeg aanwijzingen krijgen om er zelf achter te komen. Nooit geschoten was altijd mis. Hij besloot zijn conclusie voor zich te houden. Het was meer dan duidelijk dat Rafe het er sowieso niet mee eens zou zijn.

Door de plotselinge verschijning van zijn moeder merkte Seji op hoe Rafe enkel bozer leek te worden. Seji begreep dat zijn moeder en Rafe misschien niet de beste vrienden konden worden omdat zijn moeder Rafe had aangevallen en Rafe haar vervolgens had neer gehaald, maar Seji was nog altijd diegene geweest die Haythel had vermoord en Haythel leek zich daar ook helemaal niet druk mee te maken. Ze sprak er niet eens over. Seji snapte dan ook niet waarom Rafe op Haythel reageerde zoals hij deed. Het leek erop alsof er een diepere betekenis onder zijn woorden lag, een betekenis waar Seji nog niks vanaf wist. Seji wou ernaar vragen, hij voelde de nieuwsgierigheid alweer brandde, maar ook hij besefte zich dat zijn moeder waarschijnlijk niet lang bij hen kon zijn en daarom besloot hij al zijn aandacht op haar te richten. Haythel, echter, richtte zich enkel op Rafe. Ze probeerde hem doordringend aan te kijken en te overtuigen met haar woorden. Ze legde uit wat Jackie was en hoe hij hun kon helpen, maar Rafe wou er niks van weten. De man wenkte zijn blik af. “Or teleport us straight into Jeremy’s empire, and then we’re fucked.” reageerde Rafe op haar woorden. Seji fronste lichtjes. Rafe leek nog pessimistischer te zijn dan normaal. Het leek erop dat hij haar niet eens een eerlijke kans gaf, er zat geen greintje twijfel in zijn woorden of houding. Zodra Haythel verder sprak hield Rafe zijn blik afgeweken van Haythel en gaf haar enkel nog een kortte reactie. Hij leek er niks van te willen weten. Seji daarentegen was totaal in de ban van Haythel’s woorden. De vrouw zuchtte geluidloos door Rafe’s houding en richtte zich vervolgens op Seji in de hoop dat hij haar wel geloofde. De hoopvolle blauwe ogen zeiden al genoeg. ”He’s in the city, in a bar near the hotel,” zei Haythel dan ook meteen, er van uitgaand dat Seji er wel achteraan wou gaan. Het liefste wou ze hen allebei zo snel mogelijk bij Jackie hebben, maar misschien was enkel Seji genoeg. Seji kon Rafe misschien wel overtuigen als hij naar Jackie was geweest en de waarheid had gezien met zijn eigen ogen. Even blikte Haythel weer terug naar Rafe. Ze kreeg de neiging om hem in haar armen te nemen, om haar lippen op de zijne te plaatsen als een laatste vaarwel, maar ze wist dat het niet mogelijk was. Haar verschijning was enkel een visioen die niet fysiek was. ”Take care,” sprak ze nog terwijl ze weer verdween. Haar woorden zwakte daardoor af en waren niet goed te horen.

Seji keek nog even naar de plek waar zijn moeder had gestaan, waarna zijn blik naar Rafe ging. Ook hij zag in dat Rafe niet overgehaald kon worden. Seji wist als geen ander hoe koppig Rafe was en op het moment had hij weinig zin om moeite te doen om de man alsnog over te halen. Daarbij had Haythel hem ook de plek verteld waar Jackie was. Het leek hem makkelijk genoeg te vinden. ”I’m going to him,” maakte Seji nu ook duidelijk. Hij dacht er niet eens bij na dat zijn moeders woorden misschien leugens konden zijn. Naar zijn weten zou hij Jackie ontmoeten, maar hij kon net zo makkelijk recht in Jeremy’s val lopen. Hij geloofde zijn moeder. De manier waarop ze had gesproken zei hem dat ze om hen gaf. Desondanks zijn verleden met haar en de vele haat die hij tegenover haar voelde, leek het erop dat hij alsnog naïef genoeg was om zijn moeders woorden te geloven. En dat enkel en alleen omdat hij antwoorden wou hebben op zijn vraag. Hij liep even terug naar het bed om zijn mobiel van het nachtkastje te halen, waarna hij richting de deur liep. Nog even blikte hij naar Rafe, waarna hij de kamer verliet.

I BUILD UP THE TRUTH WITHOUT LOGIC

Seji wist dat Rafe niet te overtuigen viel. Haythel had dat ook geweten en dat was de reden waarom ze zich uiteindelijk tot Seji had gericht om hem te vertellen waar hij Jackie kon vinden. In elk andere situatie zou hij de woorden van zijn moeder in twijfel trekken, maar niet nu. De drang en nieuwsgierigheid was te groot om haar woorden zomaar te vergeten. Zodra Rafe de badkamer in verdween nam Seji dan ook het besluit om Jackie op te gaan zoeken. Hij pakte zijn spullen bij elkaar, waarna hij zich op Rafe richtte zodra deze weer uit de badkamer verscheen met een gevuld glas. Meteen deelde hij hem mee dat hij naar Jackie toe zou gaan. Normaal zou hij Rafe ervan te proberen te overtuigen dat hij met hem mee moest gaan, dat hij echt de antwoorden wou hebben op de vragen en dat hij hem moest geloven, maar nu niet. Hij had Rafe niet nodig om Jackie te vinden, Haythel’s woorden waren genoeg aanwijzingen leek hem. Die reden was het ook geen vraag voor toestemming, nee het was een mededeling. Rafe leek er niet al te blij mee te zijn. Gefrustreerd sloeg Rafe zijn hoofd achterover. “No, you’re not,” zei Rafe. Seji pakte ongegeneerd zijn mobiel en stopte deze in zijn zak, waarna hij even naar Rafe keek. ”Yes I am,” reageerde hij er koppig op terug. Hij had Rafe niet nodig om Jackie te vinden, dus had hij ook geen zin om nu moeite te doen om Rafe aan zijn goede kant te houden. “Seji.. I’m not going to rescue you!” gromde Rafe vervolgens. Seji merkte op hoe de man zijn kant op kwam en meteen kwam Seji in beweging. Met een paar vluchtige en behendige stappen wist hij Rafe’s greep te ontwijken en liep hij de kamer uit. Even keek hij nog achterom, maar het leek erop dat Rafe hem inderdaad niet volgde.

Met zijn handen in zijn zakken liep hij door de straten heen. Zijn ogen gleden over verschillende panden en al snel vond hij een straat die vol zat met barretjes. Hij slaakte een zachte zucht. Goed, misschien werd het toch iets moeilijker dan gedacht. Hij moest ze maar één bij één af gaan. Hij wist niet hoe Jackie er uit zag, maar aangezien hij familie leek te zijn van Jeremy, leek het hem dat hij hem wel zou herkennen wanneer hij hem zou zien. Zo stapte hij de eerste paar barretjes in, maar in geen enkele bar zat nog de Aziaat waar hij naar op zoek was. Zijn blik gleed naar de volgende bar en wou deze ook binnen lopen, maar toen voelde hij plots een hand op zijn schouder. Voordat hij er ook maar iets aan kon doen werd hij met een ruk omgedraaid en keek hij recht in de boze kijkers van Rafe. Licht verbaasd staarde hij de man terug aan, hij had niet gedacht dat Rafe hem alsnog achterna zou komen. “You’re so goddamn naive Seji! Why would you believe what that woman says?! Come back with me to the hotel!” schreeuwde Rafe. Seji zette een stap naar achteren door de harde toon, maar hield voet bij stuk. ”Because I need to know! I want to know the truth and I want to get a life without fear! Why can’t you just give it a chance instead of thinking the worst of a situation?!” vuurde Seji nu terug, ook al wist hij dat hij het net zo goed tegen een muur kon zeggen. Het leek hem immers sterk dat Rafe naar hem zou luisteren of dat hij hem kon overtuigen. Met dit in gedachte richtte Seji zich weer op de deur van de bar en wou hij deze opentrekken om vervolgens naar binnen te stappen, maar voordat hij zijn hand op de hendel kon leggen ging de deur open. Zijn adem stokte zodra hij de man voor hem meteen herkende. Jeremy. Echter besefte hij al snel door de blonde haren en gouden ogen dat dit niet Jeremy was. Nee, dit was de man waar hij naar op zoek was geweest. ”Jackie..,” mompelde Seji zachtjes, nog altijd wat van stuk gebracht door de verschijning van de man.