Heart with teeth

PLAIN FAULT HAS BECOME INVISIBLE

Het leek erop dat Rafe het geplaag niet al te goed kon hebben. Misschien had hij liever gehad dat ze tegen de vrouw was ingegaan en dat ze had toegegeven dat zij degene was die zich niet kon inhouden, maar Haythel zou niet toegeven. Ze vond het amusant hoe Rafe reageerde en kon zich dan ook niet helpen om hem opnieuw te plagen. De waarschuwende blik in zijn groene ogen weerhield haar ervan om het te bond te maken. Met een grijns voegde ze een opmerking eraan toe. Een opmerking die hem dan toch liet lachen. “I guess I should be relieved that I’m not wearing a navy suit then,” grinnikte Rafe zachtjes. Haythel grijnsde en trok een wenkbrauw op. ”As if you don’t want the attention at all,” plaagde ze hem verder en gaf hem nog een kleine grijns, voordat de aandacht terug ging naar de jurk.

De bordeaux rode jurk stond haar goed. Ze was er plotsklaps op verliefd geworden. In eerste instantie twijfelde ze, maar zodra ze erover na begon te denken of ze inderdaad niet nog wat bling erop wou hebben, kwam ze tot de conclusie dat de jurk eigenlijk al perfect was. Met te veel juwelen zou het al snel te druk en kitsch worden. En ze wouden het uiteraard wel classy houden. Rafe knikte op haar woorden en liet zijn blik nogmaals over de jurk heen gaan. “A veil also covers up your back a bit, which is nice,” sprak Rafe. Haythel keek daardoor even via haar ooghoeken naar hem. Ze kon een lichte grijns niet tegenhouden. Dus toch. Even had het erop geleken dat de ontblootte rug hem niks deed, maar nu bleek wel anders. Ze zou hem haar geplaag besparen. Ze knikte enkel en richtte haar blik weer naar de spiegel. “And you can always choose a more striking veil to balance it out,” vervolgde Rafe. Opnieuw knikte Haythel. Met haar zicht op de jurk probeerde ze in te beelden wat voor sluier er goed bij zou passen. Een rode zou op zich passen, maar een witte zou misschien toch mooier staan. Even dacht er over na, totdat haar blik viel op de catalogus die ze via de spiegel op de bank zag liggen. Ze draaide zich naar Rafe toe en vroeg hem of hij nog iets had gevonden. Immers lag de catalogus nog open. Haythel zou nu toch niet kunnen beslissen of een sluier of andere accessoires. Daarbij, als Rafe nog andere ideeën had, hoorde ze die graag.

Rafe knikte meteen en liep naar het bankje toe om het boek erbij te pakken. Haythel stapte van het verhoginkje af om makkelijker bij Rafe te staan en het boek in te kijken. Nieuwsgierig gleed haar blik over de pagina heen, waar ze iets zag wat ze nog niet eerder had gezien. “I thought a jumpsuit might be something for you as well, really shows off that fierce attitude of yours,” legde Rafe uit terwijl hij wees naar een van de jumpsuits. Haythel liet haar blik over het plaatje heen gaan. ”It’s really pretty,” sprak ze zachtjes uit terwijl ze bewonderend keek naar het design van de jumpsuit. ”I really like it,” zei ze en richtte haar blik op Rafe. Er lag een glimlach rond haar lippen, maar die vervaagde wat terwijl haar blik naar de jurk ging die ze aan had. ”But I really like this dress. And I’d rather walk down the aisle in a dress than in a jumpsuit,” mompelde ze, ietwat teleurgesteld omdat ze toch ook de jumpsuit graag wou uit proberen. Het zou zeker makkelijker dansen zijn in zo’n jumpsuit dan in een jurk. Met die gedachte keek ze op en verscheen de welbekende enthousiaste twinkeling weer in haar ogen. Ze richtte haar blauwe ogen op Rafe. ”What if we get it fort he reception? Then I can wear it for our first dance,” stelde ze nu voor. Ze werd niet enkel enthousiast door het nieuwe idee, maar ook doordat ze nog wat in petto had wat betreft hun eerste dans.

DANCE FUCKER DANCE

Een sluier zou de ontblootte rug bedekken en was het niet een sluier, dan kon haar lange haar het ook nog eventueel bedenken. Want zo zeker over een sluier was Haythel nog niet. Een goede sluier kon het hele plaatje bij elkaar brengen en ervoor zorgen dat je meteen de tranen in je ogen had staan of het kon ervoor zorgen dat die edge van de rode jurk zachter werd en ze alsnog poeslief leek. Ze zou haar twijfels nog even voor haar houden. Ze had door dat Rafe liever wel iets had om haar ontblootte rug te bedekken en voor hetzelfde geld was er ook een sluier die er perfect bij paste. Ze knikte enkel en glimlachte. “Maybe you can also wear such graceful gloves, with lace or sequin, not exactly sure what they call those things,” sprak Rafe. Haythel grijnsde wat doordat hij niet helemaal goed uit zijn woorden kwam, maar besloot hem van haar geplaag te besparen. De grijns veranderde al snel weer in een glimlach. Opnieuw knikte ze. ”Would be lovely,” reageerde ze. Opnieuw wist ze niet zeker of ze het zou doen, maar over die keuzes konden ze het nog wel hebben als ze de accessoires zouden zien.

Voor nu ging haar blik naar de catalogus die op het bankje lag. Nieuwsgierig had ze Rafe gevraagd of hij nog wat had gezien, waarop hij de catalogus erbij pakte en liet zien waarvan hij dacht dat zij het leuk zou vinden. Nieuwsgierig keek Haythel naar de verschillende jumpsuits die op de pagina afgebeeld waren. Sommige waren nog wel erg truttig door kant of bloemen patronen, andere waren ontzettend bloot en dus ook geen optie, maar er waren ook genoeg die elegant en chique waren en daarbij ook nog stoer genoeg bleven. Het was perfect. Even liet Haythel het idee tot zich komen. Een jumpsuit zou wel heel drastisch anders zijn, maar tegelijkertijd voelde ze ook enthousiasme voor het idee op komen. Uiteindelijk richtte ze zich op Rafe met een grote glimlach en zei ze dat ze het een leuk idee vond. Desondanks het enthousiasme struikelde ze al snel op een nieuw probleem. De jurk die ze nu aan had vond ze erg mooi. Was het het waard om die te vervangen voor een jumpsuit? Ze voelde hoe Rafe’s hand over haar onderrug heen wreef. Ze glimlachte er lichtjes door. Ze wist dat ze van hem alles kon doen en hebben wat ze wou. Daardoor kwam ze wel op een idee. Er waren genoeg bruiden met twee jurken. Een voor de ceremonie en één voor huwelijksreceptie. Waarom niet een jumpsuit in plaats van een tweede jurk? Met dat idee richtte ze zich op Rafe. Enthousiast vertelde ze hem het idee, maar hij keek haar enkel geamuseerd aan. Was het omdat ze zo enthousiast was? “What do you wanna do during the first dance, breakdance?” grapte Rafe. Haythel keek wat verbaasd naar Rafe. Al snel schudde ze haar hoofd. ”Of course not!” reageerde ze meteen. Ze wist dat hij een grapje maakte, maar nu leek hij ook te onderschatten wat voor plannen Haythel had als het ging over hun eerste dans. Ze zuchtte zachtjes en draaide haar wat lichaam naar Rafe toe om hem beter aan te kunnen kijken. ”But I do want a choreographed. A dance with simple ballroom dancing, but also with lifts and swirls and maybe a bit of tango?” legde Haythel uit terwijl het enthousiasme terugkeerde terwijl ze haar idee uitlegde. Het was duidelijk dat het iets was wat ze graag wou doen. Ze hield dan ook ontzettend veel van dansen en had het vroeger ook veel gedaan. Sinds ze Rafe had ontmoet was het minder geworden aangezien haar aandacht niet bij hem lag en hij leek niet altijd even happig te zijn als het ging om dansen. Dat zou toch wel zeker anders zijn als het ging om hun bruiloft. ”I’m sure we can get a great teacher who can help us with the dance and a jumpsuit would be great for it! It looks amazing and it’s easy to move in, while still staying elegant!” ging Haythel enthousiast verder, om vervolgens Rafe met die enthousiaste blik aan te kijken, hopend dat hij net zo enthousiast was.

PLAIN FAULT HAS BECOME INVISIBLE

Het enthousiasme was voor een seconde vermindert op het moment dat ze zich bevond in een tweestrijd. Ze vond de jumpsuits een leuk idee. Het was niet traditioneel en daarmee wat rebels, het had een fierce tintje en het was makkelijk om in te bewegen. Maar ze vond de trouwjurk die ze aan had ook ontzettend mooi. Dan neigde ze toch naar een jurk als het ging om de ceremonie. Anders zag ze toch te min als een bruid. Maar een jumpsuit zou weer veel makkelijker zijn om in te bewegen voor het dansen. Zo kwam ze al snel op een idee. Een idee die haar uit haar tweestrijd zou halen. Met glunderende ogen stelde ze het voor aan Rafe, maar die leek niet zo happerig te zijn voor het idee. Het leek erop dat hij niet begreep waarom ze überhaupt twee verschillende outfits nodig zou hebben voor de ceremonie en hun eerste dans. Hij maakte dat duidelijk door middel van een grapje. Haythel keek hem nog net niet achterdochtig aan, maar begreep al snel dat ze het nog helemaal niet over hun eerste dans hadden gehad. Haythel had al een duidelijk idee erover. Met hetzelfde enthousiasme legde ze het idee uit aan Rafe. De dans zou hen als koppel perfect moeten omschrijven. Gewaagd en gevaarlijk, maar goed doordacht en soepel uitgevoerd. Het leek perfect in haar ogen, maar zelfs na haar uitleg leek het enthousiasme niet over te slaan op Rafe. Zodra Haythel dat doorkreeg voelde ze een naar gevoel ontstaan in haar buik. Ze probeerde het niet te laten zien, maar het enthousiasme nam wel af. “I, I mean you can have the jumpsuit no doubt, but-” begon Rafe. Hij stammelde met zijn woorden. Het leek erop dat het idee hem erg verbaasde en van z’n stuk had gebracht. Hij leek zijn twijfels te hebben. Vragend tilde Haythel haar hoofd iets opzij. Ze zag het probleem niet. “But I can’t dance like that? I can’t do the tango, or perform lifts? What if I drop you during the lifts en you break something?” sprak Rafe nu zijn twijfels uit en schudde zijn hoofd. Haythel wuifde de woorden echter meteen weg en schudde haar hoofd eveneens eens. ”It’ll be fine! It won’t go flawless at first of course, but that’s why we’ll take dance lessons,” sprak Haythel met een glimlach. Ze zou niet zo snel haar idee opgeven en daarbij leek het in haar gedachten ook geen probleem. Natuurlijk zouden er problemen zijn en daarbij konden nare klappen bij komen kijken, maar het zou het waard zijn. “Have you ever seen me dance?” vroeg Rafe vervolgens. Haythel trok een wenkbrauw op. In eerste instantie begreep ze niet waarom Rafe het vroeg, maar zodra ze na ging denken of ze Rafe inderdaad eerder had zien dansen, begon de twijfel ook bij haar te dagen. ”Ehm…,” murmelde ze zachtjes. Ze had Rafe niet vaak zien dansen, maar als ze hem dan zover had gekregen was het meestal super stijf gegaan. Opnieuw schudde ze haar hoofd. ”But still!” reageerde ze koppig. Ze zou nog net niet een koppig kind van vijf zijn die per se die barbie wou hebben van de speelgoedwinkel. Ze wou die dans en ze zou het krijgen ook. ”We’ll have a good dance instructor and they will be able to help us with the dance. Everyone can follow instructions and I’m sure that they can make sure it’ll look good as well!” ging Haythel verder met haar redenering. ”We’ll start slowly, step by step, so we can easily follow the instructions and eventually perform the dance,” vervolgde ze. Ze hoopte dat haar argumenten hem gerust zouden stellen. ”It’ll be the perfect way to explain and show our love to each other,” eindigde ze en keek Rafe vervolgens met smekende puppy oogjes aan, hopend dat hij eronder zou bezwijken.

PLAIN FAULT HAS BECOME INVISIBLE

Eerlijk gezegd had Haythel gedacht dat ze beiden hetzelfde zouden denken over hun first dance. Ze waren immers allebei behoorlijk extra en hun trouwerij zou sowieso al flamboyant worden; een net zo exotische en extravagante first dance was dan toch enkel logisch? Haythel begon dan ook te vermoeden dat het er niet aan lag dat Rafe niet wou, maar dat hij dacht dat hij het niet kon. Zodra Rafe aan haar vroeg of ze hem ooit had zien dansen, herinnerde ze zich dan ook dat hij zo stijf als een hark was, maar zelfs dat zou een dansleraar toch wel kunnen fiksen. In ieder geval zou Haythel niet opgeven. Ze zou niet een simpel schuifeldansje gaan uitvoeren op zo'n speciale dag. Met haar argumenten probeerde ze Rafe over te halen. Ze wist dat een dansleraar hen goed kon begeleidde. Een dansleraar kon immers precies zien wat ze fout deden en hen erbij helpen om het aan te passen. Zelfs als Rafe dan moeite had met de danspasjes zou hij het nog kunnen leren van een goede instructeur. Ja, Haythel was ervan overtuigd dat het goed zou komen dus ze zou geen nee accepteren. Om er zeker van te zijn dat Rafe ook geen nee zou geven zette ze haar beste puppy oogjes op. Moeilijk keek Rafe haar aan. Het was duidelijk dat hij nog steeds niet overtuigd was door haar argument, maar leek zich ook niet te kunnen verweren tegen de puppy oogjes. Genadeloos boorde ze haar blauwe ogen in de groene varianten van Rafe. Ze wist precies hoe ze hem om haar vinger moest wikkelen. Ze had niet door dat haar manipulatie ook al zodanig was door geslagen dat ze zelfs nu haar gelijk moest krijgen ook al hangde haar leven er niet vanaf. Uiteindelijk zuchtte Rafe gefrustreerd. “Alright, alright,” gaf Rafe hoofdschuddend toe. "Yes! Thank you!" riep Haythel triomfantelijk uit terwijl ze Rafe om de hals vloog. “But if it becomes too dangerous, we’ll stop immediately okay?” zei Rafe echter nog. Even keek Haythel hem met een pruillipje aan, maar knikte uiteindelijk. "Alright I promise, but I'm sure it will be fine!" reageerde ze nog altijd enthousiast. Ze plantte nog een kusje op zijn wang voordat ze hem losliet en haar handen vrolijk ineensloeg. Ze kon nu al niet wachten tot de danslessen. “Well, let’s get that jumpsuit,” zei Rafe vervolgens, waarna hij zich op de vrouw richtte en haar de jumpsuit aanwees. Ook zou de rode jurk voor hen apart worden gelegd. Even keek Haythel de vrouw na, waarna ze zich weer richtte op Rafe. "Can you contact someone for the dance lessons? Maybe we can start tomorrow!" zei Haythel met een brede glimlach. Als ze de dans wouden uitvoeren die Haythel in gedachte had, zouden ze alle tijd nodig hebben om te oefenen. "We will need all the time to practice we can get," voegde ze er aan toe met een plagende knipoog, waarna ze het kledinghokje weer in liep. Neuriënd van geluk trok ze de jurk uit om weer even de badjas aan te trekken voordat de vrouw terugkwam met de jumpsuit en ze deze aan trok. Ze wist niet of het was door het enthousiasme van de danslessen die ze zouden volgen of doordat de jumpsuit haar nou zo goed stond, maar ook de jumpsuit sprak haar ontzettend aan. Ondanks dat de jumpsuit voornamelijk uit kant bestond, vond ze hem alsnog erg mooi.(click) Met een glimlach liep ze weer terug naar de spiegels en bekeek ze de jumpsuit die er elegant maar ook wat pikant uit zag. "This will be perfect for the dance!" reageerde Haythel en richtte zich met een glimlach op Rafe om te zien wat hij ervan vond. Echter, door haar woorden, realiseerde ze zich iets. "You should try on that red suit. Maybe you need a second suit as well if that one is too restricted to dance in," zei Haythel terwijl ze voor Rafe kwam en haar handen op zijn borst neerlegde. Zachtjes pakte ze de stof van zijn shirt wat vast. Goed, misschien wou ze hem ook gewoon graag in een pak zien. Het verlangen van eerder was nog niet helemaal weg geëbd en als ze dacht aan het rode pak die Rafe had laten zien voelde ze zich spontaan warm worden.

PLAIN FAULT HAS BECOME INVISIBLE

Met enige moeite wist Haythel Rafe te overtuigen. Ze begreep dat hij nerveus was als het ging om de dans en gezien zijn dans vaardigheden kon ze begrijpen waarom, maar ze was ervan overtuigd dat het goed kon komen als ze een goede dansleraar zouden hebben. Haythel had vroeger ook vaak genoeg nervositeit gevoeld als ze was begonnen aan de choreografie van een nieuwe dans, maar haar dansleraar had haar er ook altijd mee kunnen helpen. Het was al wel een tijd geleden dat Haythel had gedanst, maar misschien was dat wel beter. Dan begonnen ze beiden vanaf nul. Ondanks het feit dat ze overtuigd was dat er niks ergs zou gebeuren, beloofde ze Rafe alsnog dat ze zouden stoppen als het fout zou gaan. Haythel kon wel tegen een stootje en daarbij zou de dansleraar hen alles stap voor stap uitleggen. Hij wist wel hoe hij het moest aanpakken om te voorkomen dat het fout ging. Haythel richtte zich nog even op Rafe voordat ze het kledinghokje weer in ging en vroeg hem of hij alvast een dansleraar kon regelen. Ze zouden immers alle tijd nodig hebben die ze konden krijgen. Rafe keek haar even in stilte aan. Haar enthousiasme leek nog niet over te slaan op hem. Dat zou vast nog wel gebeuren. Hij moest enkel ervaren dat de danslessen het echt makkelijk zouden maken voor hen. “Do you have some names for me, I am not familiar with this branch of business at all,” vroeg Rafe. Haythel keek even verbaasd op, maar grinnikte al snel en pakte haar telefoon erbij. Even scrolde ze door de lijst met contacten heen, waarna ze er een aantikte en het scherm voor hem ophield. ”You can call him. He’s an old friend of mine and my old dance instructor. I’m sure he can help us,” legde Haythel uit terwijl ze haar mobiel aan Rafe overhandigde. Ze gaf hem nog een knipoog waarna ze het kledinghokje in verdween.

Eenmaal in de jumpsuit werd het enthousiasme enkel aangevoerd door de mooie reflectie in de spiegel. Het stond haar perfect. Met een glimlach liep ze weer naar Rafe toe om de jumpsuit ook aan hem te laten zien. Ze draaide een kort rondje, maar over de jumpsuit twijfelde ze niet. Het was perfect voor hun first dance. “Yes, you sure?” sprak Rafe grijnzend. Haythel knikte eens en richtte haar blik op hem. ”Yeah I love it!” reageerde ze dan ook nog altijd enthousiast. “Show me some of those moves then, we’ll see whether it’ll rip or not,” daagde Rafe haar vervolgens uit. Haythel trok een wenkbrauw op. Wist hij wel zeker of het een goed idee was om haar uit te dagen? Al snel verscheen er dan ook een grijns op haar gezicht en stapte ze van het verhoginkje af. Vervolgens begon ze elegant en ritmisch te bewegen. Ze draaide nog een paar pirouetjes, waarna ze voor Rafe tot stilstand kwam. Met de grijns keek ze hem aan. ”Like I said: perfect,” sprak ze met een knipoog. Haar aandacht ging vervolgens naar zijn kleding. Rafe zou een pak moeten passen voor de trouwerij en Haythel had wel genoeg omgekleed voor vandaag vond ze. Daarbij wou ze Rafe dan ook graag in een mooi pak zien. Ze kon het dan ook niet laten om het stof van zijn shirt plagend vast te pakken. Rafe keek haar terug aan, maar reageerde niet op haar woorden. Hij blikte enkel even opzij naar de vrouw. Haythel zuchtte zachtjes. Juist, ze konden moeilijk elkaar op de bek nemen in het midden van een winkel. Ze waren al te ver gegaan in het kledinghokje. Haythel liet teleurgesteld haar handen zakken. Het moest maar wachten tot later dan.

Rafe richtte zich vervolgens op de vrouw en liet haar op zoek gaan naar het bordeauxrode pak die hij in de catalogus had gezien. Een strenge blik werd Haythel daarna toegeworpen. Haythel keek er even vragend van op. “Just don’t assume I will be doing splits and stuff like that, no way in hell,” waarschuwde Rafe haar. Haythel begon lichtjes te grijnzen. ”Really? No way in hell?” reageerde ze met een grijns. Ze vond het behoorlijk ironisch dat Rafe die woorden gebruikte om aan te duidden hoe graag hij het niet wou doen, maar Haythel was de enige die de ironie ervan in kon zien. Daardoor besloot ze ook maar snel een andere reactie te geven. ”We’ll see what the dance instructor has to say,” reageerde ze nog altijd plagend op hem. De vrouw kwam terug met het pak en overhandigde die aan Rafe. De man weigerde hulp en liep alleen het kledinghokje in. Rustig zette Haythel zich neer op het bankje en wachtte af. Uiteindelijk stapte Rafe het kledinghokje weer uit, maar nu in pak. Een glimlach begon spontaan rond haar lippen te sieren zodra ze het pak zag. Het stond hem echt ontzettend goed. Ze liep naar hem toe zodra ze opmerkte hoe hij de vlinderdas ophield. Met een onschuldig glimlachje richtte hij zich op haar. “You can do this way better,” zei Rafe schaapachtig. Haythel grinnikte zachtjes. ”You’re lucky you look cute when you’re helpless,” zei Haythel terwijl ze de vlinderdas van hem overnam. Ze schoof de kraag van zijn blouse omhoog om de stof van de vlinderdas om zijn hals heen te leggen. Ze netjes strikte ze de vlinderdas vast, waarna ze de kraag weer omlaag schoof. Nog even liet ze haar handen over de blouse en de strik gaan om er zeker van te zijn dat ze zo goed al kreukvrij waren. Ze nam een stapje naar achteren en liet haar blik over haar aanstaande heen gaan. ”It looks really good,” sprak ze zachtjes. Ze was wat van haar stuk gebracht. Ondanks het feit dat het pak hier en daar nog wat te groot oogde, stond het Rafe wel erg goed. Haar blik gleed terug naar zijn jadekleurige kijkers. ”You look really handsome in it,” sprak ze met een glimlach en kwam naast hem staan. Ze kreeg de neiging om haar lippen alsnog op de zijne te leggen. Het pak stond hem gewoon zo goed. Ze probeerde zichzelf te herstellen en richtte zich met andere intentie op hem. ”What do you think of it?” vroeg ze nu met een klein glimlachje. Stiekem hoopte ze dat hij het pak ook leuk vond, maar ze kon ook begrijpen als hij nog verder wou kijken. Daar zou ze helemaal geen problemen mee hebben. Hoe langer ze hem in een pak kon bewonderen hoe beter.

PLAIN FAULT HAS BECOME INVISIBLE

Nog voordat ze het kledinghokje weer in was gegaan had ze nog snel haar mobiel aan Rafe overhandigd zodat hij de dansleraar kon opbellen en inplannen. Haythel wou zo snel mogelijk een afspraak maken, omdat ze wist hoe moeilijk de dans zou gaan worden en ze dus alle tijd ervoor nodig zouden hebben. Daarbij leek Rafe nog steeds niet enthousiast te zijn over het idee en zag ze zich ook nog voor haar hoe de man zou proberen om het uit te stellen als ze nu niet meteen door zou pakken. Ze kende hem langer dan vandaag. Zodra ze weer uit het kledinghokje liep, keurde ze al snel de jumpsuit goed en richtte ze zich terug op Rafe. Hij daagde haar uit om een paar danspasje te doen die ze zonder schaamte of twijfel uitvoerde. Met een glimlach belandde ze in zijn armen. Een houding waar ze veel liever in stond. Ze zou spontaan met hem gaan schuifelen als ze niet wist dat Rafe er niet van hield om te dansen. Rafe drukte een kusje op haar voorhoofd die haar deed glimlachen. Met een gelukkige glimlach keek ze Rafe terug in de ogen aan. “Well, I arranged a lesson with that dancing instructor of yours. He couldn’t do tomorrow, so it’ll be in two days at our place, is that alright?” zei Rafe, waarna hij een plukje haar uit haar gezicht veegde. ”Hmm, it’ll have to do,” sprak ze met een klein glimlachje, voordat ze naar Rafe toe boog en hem nog een klein teder kusje gaf op zijn lippen.

Het was Rafe’s beurt om het kledinghokje in te verdwijnen en een pak aan te proberen voor de trouwerij. Rafe had gezegd dat hij zeker geen splits of spagaten zou uitvoeren, maar ze zouden wel zien hoe het zou lopen. In ieder geval zou Haythel de dansleraar laten zien wat ze in gedachte had qua danschoreografie en de dansleraar zou wel kunnen inschatten of het mogelijk zou zijn of niet. Rafe zou het dan vast ook wel kunnen met de goede begeleiding, maar voor nu zou ze hem niet te ver pushen. Voor hetzelfde geld zei hij dan nee tegen de hele dans. Geduldig wachtte Haythel op haar aanstaande die het kledinghokje weer uit kwam lopen. Met een onschuldige blik hield hij de vlinderdas op en vroeg hij haar terhulp. Een protesterend geluidje verliet Rafe’s keel zodra Haythel zei dat hij geluk had dat hij er zo lief uit zag als hij hulpeloos was. Iets wat Haythel enkel zachtjes deed grinniken terwijl ze bezig ging met het strikken van de vlinderdas. “I’m never helpless, I can do it myself, but I just like your way better..” klaagde Rafe zachtjes. Haythel knikte eens, ook al moest ze zich weerhouden om weer te gaan grinniken. Een kleine grijns lag dan ook rond haar lippen. ”Sure you do big boy,” sprak ze zachtjes tegen hem en keek hem nog even met twinkelende oogjes aan, voordat ze de vlinderdas en de blouse glad streek en van hem weg stapte. Ze bekeek Rafe van top tot teen en voelde haar hart spontaan sneller gaan. Haar eerste compliment kwam er zachtjes uit doordat ze er ondersteboven van was van hoe goed het Rafe stond. Om zichzelf terug bij zinnen te trekken, nam ze een stapje terug en bekeek ze hem in de spiegel. Nogmaals zei ze hem dat het hem ontzettend goed stond, maar nu was ze ook benieuwd naar zijn reactie. De man maakte een bedenkelijk geluidje. Haythel voelde spontaan de spanning stijgen. Ze hoopte ergens dat hij toch ook dit pak erg leuk vond, omdat het ook perfect zou staan bij de jurk. Maar ze begreep ook als hij nog wou kijken naar andere opties. “I like the design and the color, the fabric feels nice as well,” gaf Rafe zijn mening nadat hij het pak van alle kanten uitgebreid had bekeken. Haythel knikte eens maar hield zich stil. Het klonk alsof er nog meer zou komen. “Just a little tight in the crotch, feel like my balls are suffocating, but some tailoring will do wonders,” sprak Rafe en gaf Haythel een speels duwtje. Haythel grinnikte zachtjes. ”They’ll have some fresh air soon enough,” sprak ze zachtjes terug tegen hem zodat de vrouw het niet kon horen. “I’m just not really sure about the blouse and the bow tie. Should I go for a black blouse instead, and like a white bow tie? Or just a regular tie,” ratelde Rafe plots. Haythel keek op. Ze had niet verwacht dat Rafe er zoveel over na zou denken, terwijl ze dat inmiddels toch wel kon verwachten. Ze wist dat hij net zo ijdel als haar was, als hij niet meer ijdel was. Haythel richtte haar blik op de blouse en de vlinderdas. ”I think a black blouse would look really nice. I’m not sure about a white bowtie though. That could make it seem a bit too Christmassy,” gaf Haythel haar mening. Even keek ze hem weer aan. ”Maybe a black tie could look cool too? Either way you should just try it on and see what’s best,” vervolgde ze met een glimlach. Het zou betekenen dat ze hier nog wel een tijdje konden zitten, maar Haythel gokte erop dat Rafe na een paar keuzes wel dé match had gevonden en daarbij wou Haythel ook dat Rafe het pak had waar hij een honderd procent blij mee was.

PLAIN FAULT HAS BECOME INVISIBLE

Het pak stond Rafe goed. Het moest hier en daar nog worden ingenomen en op maat worden gemaakt, maar al met al leek het haar een goede match. De kleur stond hem ook perfect en zou ook perfect passen bij de jurk die ze had uitgekozen. Haythel kon het niet laten om een geniepige opmerking te geven zodra Rafe begon over hoe het iets te strak zat tussen zijn benen. Ze zag zijn blik en grijnsde zodra ze opmerkte hoe hij zich probeerde te herstellen. Misschien was het omdat ze in een winkel waarom en daarom juist niet al te erg met elkaar konden flirten dat Haythel het juist wou doen. Ze zag de uitdaging erin en ging die graag aan. Misschien niet het beste idee. Ze probeerde zichzelf dan ook in te houden en richtte zich ook weer op Rafe’s spiegelbeeld. Het pak was dus niet het probleem, maar de dassen en blousejes konden nog wel een probleem veroorzaken. Rafe begon al over verschillende dassen die misschien beter zouden staan bij het pak, of een andere blouse. Haythel wist niet zeker of een witte strik wel gepast zou zijn aangezien hij dan al snel op de kerstman ging lijken. Ze wist echter ook dat ze weinig konden uitsluiten voordat Rafe het had aan geprobeerd. Haythel wist dat ze niet de enige was die erg om haar uiterlijk gaf en dat Rafe ook erg ijdel kon zijn. Het was een aspect van hem waar ze van hield, maar het zorgde soms ook voor irritatie. Immers kon de man er lang over doen om de goede kleding te kopen en weigerde hij om voor minder te settelen dan perfect. Je kon het vastberaden of koppig noemen, het had er al voor gezorgd dat Haythel de beslissingen qua kleding meer bij Rafe liet. Ze kon haar mening vaak genoeg doordrammen, maar als het ging om zijn kleding werd dat toch wel erg moeilijk.

De vrouw die hen hielp werd gevraagd om de blousejes en dassen op te halen. Zodra ze terugkwam met de kledingstukken en deze aan Rafe overhandigde richtte Rafe zich nog even op Haythel. Een das werd haar overhandigd. Haythel keek even van Rafe naar de das. Ze kon wel nagaan waarom ze die kreeg. Een lichte grijns sierde dan ook al haar lippen. “You must tie it, again, after I get changed, again,” instrueerde Rafe haar. Haythel grinnikte zachtjes en knikte. ”Of course milord,” reageerde ze plagend. Even keek ze hem na terwijl hij weer het kledinghokje in verdween. Vervolgens ging haar blik naar de das die ze vasthad. Ze was benieuwd hoe het zou staan bij de andere blouse. Ze hoopte maar dat ze een geschikt setje konden vinden en niet dat ze alsnog een andere keuze moesten maken qua kleur. Dan zou Haythel ook een nieuwe jurk moeten kiezen terwijl ze eigenlijk die jurk wel erg mooi vond. Ze schudde haar hoofd licht. Eerst maar zien en daarna zorgen maken. Ze keek op zodra ze beweging opmerkte. Rafe liep het kledinghokje weer uit, dit keer met een andere blouse. Haythel liet haar blik over zijn bovenlijf gaan. Het zag er goed uit. Nu was het enkel de vraag hoe de das erbij zou staan. Rafe kwam voor haar tot een halt en Haythel legde de das om zijn hals heen. Ze knoopte de das terwijl ze zag hoe Rafe naar zijn spiegelbeeld keek. Nauwkeurig knoopte ze de das en streek ze de kraag er netjes overheen. “I like that it is more of a unit with a black blouse… but I’m not certain whether it is too dark or not?” gaf Rafe ondertussen zijn mening. Haythel deed een stap afstand van hem zodat ze beter kon kijken naar het gehele plaatje en knikte eens. ”It looks good, but a dark tie might not be a good match. It might be too dark,” zei ze, waarna ze Rafe terug in zijn jade kleurige ogen aankeek. Ze kwam naast hem staan en keek naar zijn spiegelbeeld. ”Maybe a dark red colored tie? But that could also be too busy,” probeerde ze mompelend. Ze had niet gedacht dat een trouwpak kiezen nou echt het moeilijkste zou worden. Peinzend keek ze naar zijn spiegelbeeld. ”Or maybe a gray tie?” ging ze verder. Haar blik ging terug naar Rafe. Vragend keek ze naar hem op. ”I mean I do like this set too,” voegde ze er nog snel aan toe. Hij zag er zo ook al zeker aantrekkelijk genoeg uit. Voor haar was het goed genoeg, maar ze wist dat hij een perfectionist was.

PLAIN FAULT HAS BECOME INVISIBLE

Beiden wisten ze dat Rafe net zo kieskeurig, als het niet nog kieskeuriger was, als Haythel. Beiden hadden ze er echter ook geen problemen mee. Haythel vond het niet erg dat Rafe ijdel was en had liever dat ze wat langer moest wachten in de kledingwinkel en een goed verzorgde man had, dan dat ze snel klaar was met winkelen en een man had die geen acht gaf over hoe hij eruitzag. Natuurlijk kon het winkelen soms ellen lang duren en zou het niet de eerste keer zijn dat ze van vermoeidheid zich zou neer zetten op een bankje en de interesse beetje bij beetje weg sijpelde. Gelukkig was die tijd nu nog lang niet aangebroken. Het leek de goede kant op te gaan. Het pak was al goedgekeurd, het enige wat nog gekozen moest worden waren de blouse en de das. Haythel was al opgelucht dat Rafe het pak ook mooi vond, anders zou zij misschien ook een andere jurk moeten kiezen. Ze wou immers wel blijven matchen. Rafe had de witte blouse gewisseld voor een zwarte blouse en het witte strikje werd gewisseld voor een zwarte das. Zodra Rafe het kledinghokje uit kwam was het weer aan Haythel om de das te strikken. Haythel deed het nog altijd met liefde. Het had iets aandoenlijks en Haythel voelde zich nog elke keer vereerd dat zij de das precies goed wist te strikken. Zodra de das gestrikt was nam ze een stapje afstand om het gehele plaatje te bekijken. Ze was enthousiast over de blouse, maar ze wist niet zeker of deze das wel het plaatje complimenteerde. Het zorgde ervoor dat de gehele look nogal donker werd doordat het zwart op zwart was. Mompelend probeerde Haythel hard na te denken over alternatieven. Terwijl ze nadacht spurtte ze hier en daar ideeën uit. Hij kon een rode das proberen of een grijze. Bij de late optie liet Rafe meteen merken dat hij dat geen goede optie vond, wat Haythel begreep. Een grijze das zou de outfit niet goed doen. Het zou dof afstaan tegenover de felle kleuren. Uiteindelijk hield Haythel zich stil. Afwachtend keek ze naar Rafe die zijn blik gericht had op de verschillende dassen die nog klaarlagen om aan geprobeerd te worden. Geduldig wachtte ze af. Ze wist dat hij kieskeurig was, dus dit kon nog een tijdje duren. Uiteindelijk begon Rafe zijn das los te trekken terwijl de bordeauxrode das aan Haythel werd overhandigd. Haythel keek even van de das naar het pak dat hij droeg en hield de stof van de das kort tegen het pak aan. Ze knikte goedkeurend zodra ze zag dat er geen verschil in kleur was. Qua kleur paste het perfect. Ze vouwden de kraag omhoog om de bordeauxrode das om Rafe’s hals neer te leggen. Keurig strikte ze das, waarna ze de kraag weer glad gleed. Vervolgens nam Haythel weer een klein stapje afstand om het gehele plaatje betere te kunnen zien. Rafe had zijn blik ook naar zijn reflectie afgeweken en liet een tevreden geluidje horen. Haythel glimlachte en richtte haar blik op hem. Op dat moment richtte Rafe zijn blik ook op haar. “What do you think?” vroeg hij haar. Nogmaals liet Haythel haar blik over hem heen gaan, maar de glimlach was niet meer van haar gezicht te vegen. ”It’s perfect,” zei ze en boog naar hem toe om een klein kusje op zijn lippen te plaatsen. Nu ze dan ook een pak voor hem hadden gevonden begon de trouwerij steeds dichterbij en steeds echter aan te voelen. Ze voelde het spontaan kriebelen in haar buik bij de gedachten eraan. Weer even boog ze naar achteren om hem nogmaals van top tot teen te bekijken. ”The red tie, really.. ties the whole look together,” zei ze plagend met een knipoog, wetend hoe fout de grap was die ze zojuist had gemaakt. ”Do you like it as well?” vroeg ze voor de zekerheid. Rafe leek het wel mooi te vinden, maar voor hetzelfde geld kreeg hij alsnog twijfels nu hij wat langer de tijd had gehad om ernaar te kijken.