Aftermath

Desondanks hun eerste kus niet zonder vlekken was verlopen had Connor wel wederom weer die onbekende tinteling meegemaakt waarvan hij had gehoopt dat hij die zou voelen als Ethans lippen op de zijne zouden landen. Nadat hij de kus had onderbroken en zijn analysesysteem had uitgeschakeld  duurde het ook dan ook niet lang voordat hij zijn lippen weer tegen de zijne aandrukte om dat gevoel weer te winnen. Toen de prikkels aan een stuk door naar zijn hersenen werden afgevoerd en het heerlijke gevoel teweegbrachten had hij het gevoel alsof hij zich in de hemel bevond en in de watten werd gelegd door heerlijke tintelingen die hij nog nooit eerder had gevoeld. Het enthousiasme dat hij kreeg door het besef dat hij écht kon voelen als een mens en dus nóg een stap verder van het machinebestaan was, deed hem bijna vergeten dat hij desondanks de enige van het duo was die geen zuurstof nodig had om te kunnen functioneren. Voor Ethans welzijn verbrak de android dan maar de kus. Meteen snakte de jongeman naar adem waardoor Connor eventjes moest lachen, maar lachte tegelijkertijd ook door geluk. Nu wist hij zeker dat hij geen spijt had dat hij met de jongen was meegegaan naar zijn huis, anders was hij misschien wel nooit achter deze wonderlijke ontdekking gekomen. Tevreden met een stralende glimlach sloeg Connor zijn armen om de mans hals en keek hem recht in zijn ogen aan. “You okay?” vroeg hij alvorens te vragen of hij hem wellicht kon laten kennismaken met iets anders wat nóg intenser was doordat de jongen naar adem snakte als een marathonloper die net gefinisht was. Connor wilde alles proeven van het menselijke gevoel, het heerlijkste maar ook het meest gevreesde. Het laatste liet hij echter achterwege voor een andere keer. Eventjes was het stil en sloot de man die hij in zijn armen had geslagen zijn ogen, een grijnsje spelend rondom zijn lippen waar Connor met moeite zijn ogen vanaf kon halen. Kort liet de bruinharige zijn vingers langs zijn lippen glijden die nog steeds gevoelig waren van de zoen van zonet, simpelweg niet kunnen bevatten wat hem precies overkwam, en plaatste zijn arm weer om de jongemans hals. ”I’ll do one thing. I don’t want to go too far with you,” stelde Ethan waardoor Connor hem eventjes gepuzzeld aankeek. Waarom wilde hij niet verder gaan met hem? Niet dat hij meteen het bed in wilde duiken met de man of iets dergelijks, maar het maakte hem wel nieuwsgierig naar de achterliggende oorzaak. Hij knikte uiteindelijk maar instemmend en keek toe hoe Ethan zijn gezicht verplaatste naar zijn hals. In vlagen reisde de mans warme adem over zijn huid waardoor er spontaan kippenvel verscheen op Connors huid. Met grote ogen keek hij naar de haartjes die rechtovereind stonden op zijn armen. Natuurlijk had hij wel eens eerder kippenvel gehad doordat het voor het realisme in zijn systeem zat, maar had nooit het gevoel ervaren wat het met zich meebracht. Gehypnotiseerd door de rechtstaande haartjes had hij niet door dat Ethan van plan was zijn lippen in zijn nek te plaatsen, totdat hij ze plotseling voelde. “Oh..” bracht hij verrast en genietend uit, meteen uit zijn trance getrokken. Vervolgens sloot hij zijn ogen met een genietend geluidje, ergens verbaasd dat een paar simpele kusjes in je nek zoveel prikkels opwekte. Hij merkte op dat sommige plekjes waar Ethan zijn lippen op drukte een intenser gevoel opwekten dan anderen. Net op het gevoeligste plekje voelde hij ineens een stel tanden contact maken met zijn huid. Verrast door het gebruik van zijn tanden kreunde hij eventjes zacht en verstevigde zijn grip op Ethan terwijl er een rilling van genot langs zijn ‘ruggengraat’ naar beneden ging. Ergens was hij bang dat Ethan zijn huid teveel zou schrapen en er bloed uit de wond zou opwellen. Aan de andere kant verwachtte hij ook dat de man wist waar hij mee bezig was waardoor t hen sterk leek dat hij er belust op was om bloed uit zijn hals te winnen waardoor Connor besloot hem niet te stoppen. Lichtjes kantelde hij zijn hoofd naar de zijkant zodat Ethan alle ruimte had om zijn ding te doen. Zijn lippen waren lichtjes van elkaar gescheiden van genot en begon zwaarder te ademen toen hij merkte dat de man aan zijn huid begon te zuigen. Overweldigd door het gevoel trok hij zijn schouder instinctief ietsjes op. “Sh-shit,” bracht hij zacht kreunend terwijl hij zijn gezicht een beetje verborg in Ethans haardos, zover dat mogelijk was in hun positie, en zijn warme adem uitblies tegen zijn hoofdhuid. Ondertussen had hij nog steeds zijn handen stevig om de mans hals geslagen, een grip die alleen maar sterker was geworden naarmate hij langer door was gegaan met het spel. Hij vond het raar dat hij zulke intense prikkels voelde terwijl Ethan simpelweg een beetje aan zijn huid in zijn nek liep te sabbelen, snapte niet waarom en waardoor dat veroorzaakt werd—maar kon niet ontkennen dat hij het heerlijk vond. Enorm heerlijk. Uiteindelijk werden er nog een paar afsluitende kusjes gedrukt in zijn nek voordat ze elkaar weer recht in de ogen aankeken. “And?” bracht de man zachtjes uit waardoor er een brede glimlach op zijn gezicht ontstond van vreugde. “Amazing,” sprak hij op dezelfde zachte en sensuele toon terug terwijl hun ademstromen op elkaar invochten. Met pupillen zo groot als die van een kat in het donker liet hij zijn ogen glijden over Ethans gezicht voordat ze vervolgens nieuwsgierig naar zijn nek gleden, benieuwd hoe het zou voelen als de rollen omgedraaid zouden zijn. Analytisch keek de jongen naar zijn nek, concluderend dat het te vermoeiend zou zijn om vanuit zijn positie voor langere tijd erbij te kunnen vanwege zijn haperende pompregulator. Connor haalde zijn armen van Ethans nek en plaatste een vlakke hand op zijn borstbeen en zette druk waardoor het leek alsof hij afstand wilde nemen van de man. Het bleef echter niet bij een beetje afstand nemen. Connor drukte de man tegen de bankleuning zodat ze weer naast elkaar zaten. Vervolgens ging hij onbeschaamd vol op de mans schoot zitten, zijn knieën zich bevindend aan beide kanten van de man—alsof hij zonet op de rug van een paard was gestegen. De android had echter niet door dat de positie waar ze zich in bevonden ook opgevat kon worden alsof hij nóg verder wilde gaan dan een paar simpele kusjes. Voor hem leek het simpelweg een efficiëntere manier om het aan te pakken zodat het minder vermoeiend voor hem zou zijn. Even liet hij zijn gezicht hangen voor Ethans nek zodat zijn warme adem over zijn huid heen joeg. Uiteindelijk drukte hij een aantal kusjes in diens nek waarbij hij zijn reactie probeerde te meten, op jacht naar het gevoeligste plekje. Nadat hij dacht deze gevonden te hebben probeerde hij hetzelfde uit wat hij had gevoeld dat Ethan bij hem had gedaan. Experimenterend liet hij soms zijn tong erover gaan, schraapte afwisselend met zijn tanden over het beurse plekje en zoog er uitsluitend een paar seconden aan. Connor stopte echter niet bij één plekje zoals Ethan bij hem had gedaan. Nieuwsgierig of hij een plekje kon vinden die nóg meer reactie uit hem zou winnen, ging hij op zoek. Door zijn doelgerichte natuur leek zijn hele mindset momenteel gefocust te zijn op het vinden van het gevoeligste plekje in Ethans nek waardoor het niet bleef bij een paar kleine zuigzoentjes. Zijn lippen zwierven van plekken tot net onder de man zijn kin tot stukjes huid net boven zijn sleutelbeen, zijn eens egale huidje compleet verpestend met kleine bloeduitstortinkjes overal waar je keek—de ene groter dan de ander. Alsof dat nog niet genoeg was kende Connor zijn eigen krachten nog niet goed doordat hij simpelweg nog niet doorhad bij welke druk menig mens ongeveer pijn ervaarde. Het resulteerde in soms wat te ruig gebruik met zijn tanden wat mogelijk pijn zou kunnen doen bij Ethan. De android had simpelweg niet door dat het soms ook teveel van het goede kon zijn, hij was helemaal gezogen in zijn eigen zelfverzonnen missie om het gevoeligste plekje in Ethans nek te kunnen vinden.