Drained

Het had wat moeite gekost om Ethan ervan te overtuigen om te blijven, maar uiteindelijk was het de android toch gelukt waardoor er een opluchting door zijn lichaam ging. Dit betekende ook dat hij een maaltijd voor Ethan zou moeten bereiden, iets wat hij eerlijk gezegd nog nooit gedaan had, wat logisch was. Zelf hoofde hij immers nooit te eten, en Layla’s eten zat kant-en-klaar in de verpakking dus dat vergde nooit veel moeite. Hij verwachtte echter niet dat het zó moeilijk zou zijn om eten te koken. Het was niet dat hij er specifiek voor geprogrammeerd was, maar zelfs de simpelste huishoud androids konden een simpel maaltijdje in elkaar flansen, dus dan zou het hem vast ook wel lukken. Snel ging Connor naar boven om een nieuw shirt aan te trekken zodat hij naar buiten zou kunnen zonder dat iemand zijn echte identiteit zou vermoeden. Het duurde dan ook niet lang voordat hij weer naar beneden kwam en Ethan als het ware hand in hand meetrok naar buiten omdat zijn eigen tempo in Connors ogen veel te langzaam was. Even had hij opgekeken van zijn buren, maar was inmiddels gewend dat ze lawaaierig waren dus besloot er niet teveel aandacht aan te besteden. De android wilde trots al zijn plantjes aan Ethan laten zien en hem een aardbei laten proeven, maar werd ruw onderbroken door een van zijn buren die om aandacht vroeg. Verward keek Connor hem aan terwijl hij allemaal dingen aan het zeggen was die in zijn oren klonken alsof hij willekeurige woorden samen gooide die toevallig een goed lopende zin vormden. Even keek Connor Ethan aan met een vragende blik, maar die leek het ook al niet te begrijpen. Even wendde hij zijn hoofd weer af naar James, maar vestigde al snel zijn blik weer op Ethan door ietsje naar hem op te kijken toen de buur zijn naam wist. Kenden ze elkaar zonder dat hij daar vanaf wist? Connor begon er steeds minder van te snappen toen hij opmerkte dat Ethan rood aanliep, maar ditmaal niet van woede. Verward bleef de android de man aankijken terwijl hij zijn ogen sloot en ‘Dear god’ mompelde. "What’s wrong?” vroeg hij daarom zachtjes. Toen hij niet direct antwoord kreeg van Ethan besloot de deviant het maar te vragen aan James. Als hij de opmerkingen maakte wist hij het vast wel waar hij het in hemelsnaam over had. Zijn buurman was echter niet zo snel aanspreekbaar door zijn lachbui waardoor het hem opviel hoe Ethan peinzend naar hem keek. Connor liet even een ongemakkelijk glimlachje zien. “Let me handle this, don’t say anything to him.” beval Ethan hem waardoor Connor fronste. Nog voordat hij kon vragen waarom en wat hij van plan was begon de man al tegen James te praten. ”Please you got to keep it down a bit! He’s totally new to this. You’re making him uncomfortable,” sprak Ethan waardoor Connor met diezelfde verwarde blik toekeek hoe er een brede grijns ontstond op zijn gelaat. Alsof de hele situatie nog niet verwarrend genoeg was legde de man zijn arm helemaal om hem heen. Hij snapte er helemaal niets meer van. Acteerde Ethan ineens? Waarom? En waar was hij nog groen in waardoor hij er blijkbaar oncomfortabel door werd door James? Een diepe zucht verliet zijn longen door de frustratie die hij ondervond terwijl hij luisterde naar wat Ethan verder brabbelde. ”We just wanted to make some dinner. If you can retain yourself from making Connor shy and uncomfortable, you might get some fresh vegetables from this lovely garden,” ging Ethan verder, vermoedelijk hopend dat de man zou ophouden met zijn commentaar over wat voor Connor nog steeds een groot raadsel leek, waar de man uiteindelijk mee akkoord ging. Gefrustreerd dat Ethan het wel snapte en hij niet keek hij hem aan, zijn blik non-verbaal een uitleg eisend. De man liet hem wat losser en keek hem aan. "I'll explain it once we get back inside," sprak hij zachtjes waardoor Connor zijn frons langzaam verdween en hij knikte. Normaal was er niemand die hem uitlegde wat grapjes die lolbroek van een buur maakte, dus dit was een aangename twist. Toch kon hij niet ontkennen dat hij het jammer vond dat ze man hem weer wat losser liet, de warmte van zijn lichaam voelde prettig aan. Alsof een grote warmte schild zich om hen heen had gebouwd en ze zou beschermen. ”I got to say that your garden looks amazing and very tasty,” complimenteerde Ethan nu met een glimlach om hun aandacht weer te richten op waarvoor ze hier überhaupt stonden. Een brede glimlach ontstond op Connors gelaat en vergat onderhand meteen wat ze net doorgingen door het enthousiasme dat door zijn snoertjes, dienend als aderen, raasde. "May I taste some of it?” Vroeg Ethan vervolgens waardoor er meteen weer tot Connor doordrong wat hij wilde doen voordat James zijn naam riep. "Yes! Yes, sure," sprak hij en hurkte weer bij het aardbeienplantje neer en plukte een paar rijpe vruchten van de plant. Wat Connor niet realiseerde was dat Ethan het waarschijnlijk alleen maar vroeg om hen weer af te zonderen van de buren omdat de man allesbehalve een healthfreak was. Één aardbei zou voor hem waarschijnlijk al teveel van het goede zijn, en Connor maakte doodleuk zijn lijdensweg nog wat langer door een heel handje voor hem te plukken. "I'll wash them for you, hold on," sprak de android terwijl hij overeind kwam. Rustig om te voorkomen dat de vruchten zouden vallen liep hij naar de buitenkraan om zijn pracht en praal te wassen zodat Ethan niet ziek zou worden. Nadat hij ze grondig had gewassen liep hij terug naar Ethan en draaide vliegensvlug de groene hoedjes eraf met een simpele vingerdraai zodat hij dat niet meer hoefde te doen. Voorzichtig pakte hij Ethans handen vast met zijn vrije hand, zorgde dat ze een kommetje vormden, en liet de aardbeien vervolgens in zijn handen rollen. "There you go, is good for you," sprak hij en klopte hem plagend op zijn borst. "Helps you detox your body from all the alc-" wilde hij diplomatisch verdergaan maar staakte zijn woorden toen hij realiseerde dat hij bijna weer het gevoelige topic aanraakte. Nee, hij had beloofd ook maar niets meer over hun intieme momenten noch alcohol te spreken, dus deze opmerking was niet gepast. Daarnaast wilde hij ook niet dat de man weer alle kanten op flipte. Wat schuldig keek hij hem aan. "Nevermind that, I'm sorry," sprak hij haastig en wendde even zijn blik af die vervolgens weer naar het moestuintje gleed. Bedenkelijk keek hij naar het aanbod, wat kon hij ermee maken? In zijn koelkast had hij niet veel interessants dat hij erbij kon gebruiken. Alleen maar belachelijk lang houdbare dingen die nog nooit open waren gemaakt. Ze dienden simpelweg als een middel om minder verdacht over te komen, stel dat ze zijn huis zouden inspecteren. Een lege koelkast terwijl er iemand woonde schreeuwde simpelweg android. Binnen een paar seconden had hij in zijn hoofd duizenden webpagina's gelezen en kwam tot de conclusie dat hij wel een pasta kon maken, maar in plaats van normale noodles met 'zucchini noodles'. Hij had immers toch een overschot aan courgette dus dat kwam ook nog eens goed uit. Daarnaast kon je ook bijna elke groente die je wilde in een pasta gooien waardoor vlees ook niet echt nodig zou zijn. Met een glimlach bij zijn stille besluit pakte hij een hout kistje dat hij in de buurt had gestald, zette deze aan de rand van het tuintje, en knielde er zelf vervolgens naast. Connor pakte het mesje wat hij had meegenomen en oogstte als eerste een aantal courgettes en tomaten zodat hij de basis had. Vervolgens pakte hij van alles wel wat waarvan hij dacht dat het er wel in kon en liet zijn kleine schattige kruidenplantjes daarbij echt niet achterwege. Uiteindelijk kwam de jongeman overeind met het houten kistje dat nu propvol zat met groentes. "That's enough I guess," sprak hij en keek even bedenkelijk naar Ethan, proberend in te schatten hoeveel een man van zijn grootte en leeftijd zou eten. Uiteindelijk twijfelde hij toch en besloot dat hij liever teveel had dan te weinig waardoor hij snel nog een courgette afsneed en bij de rest deed. "Now I'm really done," beloofde hij plechtig met een lieve glimlach.  "Let's head inside," stelde hij voor en liep al in de richting van de achterdeur met het goed gevulde houten kistje, er vanuitgaand dat Ethan achter hem aan zou hobbelen. Net op het moment dat hij de deur wilde opendoen realiseerden zijn buren waarschijnlijk dat ze weer naar binnen zouden verdwijnen waardoor ze een laatste opmerking niet achter konden houden. "Hey Ethan! Do your cute boy a favor, and 'do it quicker' next time," bracht James nog uit met een knipoog waarna er weer een lachbui volgde. Meteen werd Connor er weer aan herinnerd dat Ethan hem zou uitleggen wat er allemaal gaande was zodra ze binnen zouden zijn. Verward keek Connor van James naar Ethan, maar besloot er zelf niks op te zeggen omdat Ethan had gezegd dat hij het wel allemaal zou regelen. Snel stapte hij naar binnen en liep rechtstreeks naar de keuken toe, het aan Ethan overlatend om de deur dicht te doen. Met een diepe zucht zette hij de groentes op het aanrecht en begon ze zorgvuldig af te wassen onder de kraan. Toen Ethan eenmaal binnen was keek hij hem aan met een nieuwsgierige blik die boekdelen sprak. De android besloot echter nog even te wachten terwijl hij een snijplank tevoorschijn haalde en een courgette daar oplegde. Connor begon de groente razendsnel in flinterdunne 100% kaarsrechte reepjes te snijden en  ging al snel verder met de volgende door zijn snelle tempo. Tijdens het snijden draaide hij uiteindelijk zijn hoofd om om Ethan aan te kijken terwijl hij blindelings bleef doorsnijden, de slierten werden er echter niet minder perfect op. "He's always like that," verklaarde Connor met een diepe zucht. "He's always joking around with me because he knows I have trouble understanding them, he seems to like that,"  ging Connor verder en pakte alweeer de volgende komkommer. "But how'd you know anyway?" vroeg de android uiteindelijk, er nog steeds vol van overtuigd zijnd dat James wist hoe Ethan heette doordat ze elkaar al kenden. Voor een wilde gok was het te toevallig, dus het kon onderhand niet anders toch?